Onze levens zijn veranderd, misschien wel voor altijd, in vele opzichten. Dit roept veel vragen op. Bijvoorbeeld vragen over het verleden:
- Waar kwam het Corona Virus vandaan?
- Wie heeft er schuld?
Of aan de toekomst:
- Wat gebeurt er met mij, met mijn familie
- Wat zal er met de mensheid als geheel gebeuren?
Deze vragen zijn begrijpelijk. Maar ze bevrijden ons nog niet van onze angsten en ons verzet. Als we de vragen die we in het verleden hebben gesteld zouden kunnen beantwoorden, zou er in de huidige situatie niets veranderen. En met de vragen die we aan de toekomst stellen, zal de gang van zaken uiteindelijk mogelijke antwoorden aan ons onthullen.
Er is het bekende gezegde:
Elke wolk heeft een zilveren randje.
In elke crisis is er een kans. Zo kan een enorme crisis een grote kans betekenen.
Laten we de huidige situatie bekijken vanuit het perspectief van een spirituele weg. Zowat iedereen ervaart hoe zijn realiteit wordt doorkruist, door kleine dingen – of door enorm belangrijke dingen.
Als we erin slagen om een situatie onvoorwaardelijk te accepteren – niet alleen de huidige, maar ook wat het leven voor ons in petto heeft – precies zoals het is, dan kunnen we iets aan onszelf veranderen. We herkennen onze angsten als behorend tot ons wezen en accepteren ze uiteindelijk. We beschouwen onze wensen en ideeën alsook onze vroegere levensstijl, die ook deel uit maken van onszelf. We beseffen dat veel dingen, waarvan we eerder dachten dat ze van het grootste belang waren, ineens niet meer mogelijk zijn. Ons zelfbeeld dreigt te gaan wankelen.
Een nieuwe kijk op het leven wordt mogelijk
Wat houdt dit in? Vrede kan in ons binnenkomen als innerlijke stilte. Een nieuwe kijk op het leven wordt mogelijk. Alles kan verloren gaan, zelfs ons leven kan eerder eindigen dan de meesten van ons zouden willen.
Als we dit aanvaarden, krijgen we een zekere afstand en komen we als het ware op een rustiger plek terecht. We kunnen ons gaan verdiepen in het binnenste van ons wezen (een beetje oefening is daarbij wel vereist!). Waarschijnlijk lukt dat niet meteen, maar we kunnen ons wel voorbereiden door een passende tekst te lezen, misschien een goed gedicht, of door naar contemplatieve muziek te luisteren. Dan wordt het misschien rustig in ons.
Wat is het dat in zo’n meditatieve toestand duidelijk kan worden? Wat is het dat uit de diepte van ons innerlijk zou kunnen opkomen? Laten we ons bevrijden van onze verwachtingen. In het begin ervaren we alleen duisternis, mogelijk gevolgd door een wirwar van gedachten en gewaarwordingen. Laat ze voorbijgaan en vervagen. Laten we onze aandacht richten op iets wat dieper ligt, op iets wat we misschien nog niet weten.
Uit de innerlijke stilte stijgt op wat we bewustzijn noemen. Het is als een ster in de duisternis. Het verspreidt een soort licht, het licht van het bewustzijn. Je wordt je bewust van je bestaan. Laat dit in je werken.
Het bewustzijn heeft een bron. We benaderen het op een spiritueel pad. En zo kunnen we een enorme ontdekking doen: De bron die in mij zit, stroomt samen met de bron van bewustzijn in andere mensen.
Er is één universele bron van bewustzijn voor iedereen. Daarin raakt ons innerlijk wezen het innerlijk van ieder ander.
We zijn dieper verbonden dan we ooit voor mogelijk hielden. Er is, op de achtergrond van ons bestaan, een enkel, allesomvattend bewustzijn. En daaruit ontvangt iedereen zijn eigen bewustzijn, in elk moment.
En bovendien delen we een enkel, allesomvattend leven. En daaruit ontvangt iedereen, op elk moment, zijn eigen leven.
Terwijl deze ontdekking in ons binnendringt, beginnen we onszelf en elkaar heel anders te bekijken, in het besef dat we op een heel diep, fundamenteel niveau letterlijk broeders en zusters zijn.
Inderdaad, de grote crisis kan ons helpen om de grootst mogelijke innerlijke ervaring te hebben.
