We kennen allemaal de gewone manier van ademhalen via onze longen: door inademing nemen we zuurstof en etherische krachten op, door uitademing wordt de overtollige kooldioxide weer afgegeven aan de lucht. Het is echter niet onze enige manier van ademhalen. Ons lichaam ademt ook op magnetische wijze: het neemt etherische en astrale krachten op overeenkomstig het trillingsniveau van onze eigen toestand van zijn.
Het is een mooi, maar ook een gevaarlijk systeem, want het creëert kringlopen of spiralen. We zien de schoonheid wanneer de spiraal zich in opgaande richting beweegt: door verheven gedachten, gevoelens en handelingen verhogen we ons vibratieniveau. Gelijk trekt gelijk aan en dus assimileren we ook hoge kosmische radiaties. We zien het gevaar wanneer de spiraal zich in neerwaartse richting begeeft: volgens hetzelfde principe worden we opgeslokt door het moeras van lage trillingen en ellende. Magnetische wetten vereisen persoonlijke verantwoordelijkheid: we oogsten wat we zaaien. Deze magnetische spiralen hebben het kenmerk zichzelf in stand te houden, door het bepalen van de kwaliteit van ons bloed. Ons bloed beïnvloedt vervolgens weer ons mentale leven en zo wordt de cirkel gesloten: we belanden in een neerwaartse spiraal.
Wanneer we het hermetische axioma “zo boven, zo ook beneden” toepassen, komen we tot de conclusie dat onze planeet ook haar eigen metabolisme heeft. De aarde heeft ook haar ingaande en uitgaande stroom van krachten. Met betrekking tot dit machtige proces, zou ik de aandacht willen vestigen op het boek De grote omwenteling [1], geschreven door Jan van Rijckenborgh en Catharose de Petri. In het hoofdstuk “De strijd om de zuidpool” geven zij ons enige waardevolle inzichten aangaande het metabolisme van onze planeet.
Alle weldadige kosmische en etherische krachten, die alle vormen van leven voeden en onderhouden, stromen via de noordpool ons planetaire levensveld binnen. De zuidpool vervult de omgekeerde functie: het is de plaats waar overtollige krachten en ethers worden uitgestoten in de atmosfeer. Dit giftige afval wordt uit onze atmosfeer verwijderd door de uitgaande stroom van de aarde en door de zonnewerking. Het mysterieuze noorder- en zuiderlicht tonen ons iets van deze indrukwekkende stralingsvelden.
Maar helaas schetst deze korte beschrijving het ideale beeld! In onze tijd lijdt het ademhalingssysteem van de aarde onder verstoringen. Waarom? Omdat het magnetische potentieel van de mensheid het metabolisme van onze planeet beïnvloedt. Elke persoon gezien als een microkosmos is een systeem met sterke elektromagnetische vermogens. We beschikken over scheppende capaciteiten en formeren en voeden onze eigen creaties. Als persoon bevolken we ons individuele ademveld met onze mentale fantomen, als mensheid doen we hetzelfde op kosmische schaal met de atmosfeer van de aarde. Gelijk trekt gelijk aan en dus kunnen we begrijpen dat onze inferieure creaties andere minderwaardige krachten aantrekken.
Door het menselijke verval, onze materialistische en egocentrische manier van leven, worden we een belemmerende factor in het zuiveringsproces van onze atmosfeer. Ons magnetische potentieel trekt de afvalstoffen aan van de uitgaande stroom van de aarde. Daardoor kan dit giftige afval niet verwijderd worden uit de atmosfeer en vormt het een deken van stralende, energetische wolken in de lucht. Onder deze hemel, in die atmosfeer, leven wij! Of, misschien beter uitgedrukt, proberen we in leven te blijven, want op die manier beginnen we in onze eigen afvalproducten te stikken.
In het hoofdstuk “De strijd om de zuidpool” lezen we het volgende citaat”:
In het oerverleden was het reeds bekend dat uit de afgrond, uit de zuidpool, de adem der felste en heetste hartstochten opstijgt, een adem die als zuiderlichtstraling atmosferisch wordt en als zodanig tenslotte de menselijke adem wordt, dat wil zeggen indien de mens daarvoor vatbaar en magnetisch wordt. [1]
De ingewijden van alle tijden wisten van deze dingen, maar voor ons, gewone mensen, is de zaak niet zo duidelijk. Tegenwoordig accepteert een deel van de mensen dat verkeerd denken schade kan toebrengen aan onze gezondheid, dat ons stoffelijke lichaam erdoor wordt beïnvloed. Maar dat het collectieve denken van de mensheid de planeet kan beschadigen, is misschien nog een brug te ver. We zijn te stoffelijk geworden, te veel verdicht, om ons de volledige impact van ons denkleven te realiseren. Maar het cruciale punt is: we moeten veranderen voordat het te laat is! Als we op deze voet doorgaan, dan zullen we zeker “het beest uit de afgrond” bevrijden, zoals het beschreven is in de Openbaring van Johannes.
Over het algemeen worden abstracte dingen ons duidelijker wanneer we deze in ons eigen leven kunnen zien en verifiëren: dan worden de mentale structuren tastbaar. Daarom is het goed enige observaties te maken over ons huidige leven en ons af te vragen waarom deze dingen gebeuren. Op het moment worden we geconfronteerd met een globale crisis. De Covid-19 pandemie heeft de adem des doods heel dicht bij ons gebracht.
In het hoofdstuk “De strijd om de zuidpool” wordt erop gewezen dat de giftige adem van het beest uit de afgrond een drievoudig destructief karakter heeft: het is explosief, kristalliserend en vergiftigend. Ik zou deze abstracte vaststelling willen verbinden met enige concrete observaties omtrent de huidige pandemie. Ten eerste zien we dat het element “lucht” een belangrijke rol speelt bij de verspreiding van deze ziekte. Daarom is deze pandemie zo explosief: fysiek contact is geen beperkende voorwaarde voor besmetting. De lucht wordt gebruikt als medium voor overdracht. Laten we ook in gedachten houden dat “lucht” en “ether” verwante begrippen zijn en een hoofdrol spelen in onze ademhalingsprocessen. Later meer over het etherische aspect.
Het tweede destructieve aspect is kristallisatie. De longen van een gezond persoon zijn zacht en flexibel, maar wanneer medici de longen van Covid-patiënten bestuderen, zien zij dat de alveoli beschadigd zijn. Deze longblaasjes zorgen voor de overdracht van zuurstof naar de bloedbaan (en de onttrekking van kooldioxide). De beschadigde longen worden stijf en de overdracht van zuurstof naar het bloed functioneert niet meer naar behoren. Ademnood is het gevolg. We zien dus dat een schakel in de keten van het leven is gebroken. Een persoon is afgesneden van een van de belangrijkste bronnen van leven. Welk begrip wordt sterker geassocieerd met “leven” dan “ademhaling”?
We weten dat kristallisatie een typisch kenmerk is van de ik-centrale persoon. Een sterke gerichtheid op onze eigen belangen, isoleert ons van het grote geheel. De tredmolen van het leven maakt ons inflexibel, sluit ons op in patronen, ketent ons aan de aarde en maakt op die manier communicatie met het grote geheel onmogelijk. Kristallisatie en isolatie gaan hand in hand.
Het derde destructieve element is dat van vergiftiging. Met de verdikking van ons bloed is het duidelijk dat ons stoffelijke lichaam wordt vergiftigd: stolsels in onze aderen en ontstekingen zijn het gevolg. Maar behalve het lichamelijke aspect, wil ik ook de aandacht vestigen op het gevaar van mentale vergiftiging. Een aanzienlijk deel van de Covid-patiënten meldde tijdens of na hun ziekte symptomen van depressie: slaapproblemen, concentratiestoornissen, gebrek aan eetlust en verlies van levensvreugde. Deze ziekte tast duidelijk ook onze “psyche” aan, onze geestelijke gezondheid. Esoterici weten dat de kwaliteit van ons bloed een directe relatie heeft met de toestand van onze ziel.
Indien ik mijn argumenten zou moeten voorleggen aan een rechtbank, dan vermoed ik dat het vonnis zou luiden: volledig indirect bewijs. Afgewezen! Ik neem het de mensen die zo denken niet kwalijk, want vanuit hun oogpunt hebben ze gelijk. Maar wat als we beginnen om te komen vanwege atmosferische omstandigheden, die niet kunnen worden begrepen door de materialistische manier van denken? Wat als het Aquariustijdperk ons aanspoort tot het ontwikkelen van een andere denkwijze? Wat als onze aandacht moet worden verschoven van de materiële dingen naar het welzijn van onze ziel?
In het tweede deel van dit artikel zullen we proberen – door toepassing van deze andere manier van denken – of we een uitweg kunnen vinden uit de huidige crisis.
Wordt vervolgd in deel 2
Bron:
[1] Jan van Rijckenborgh en Catharose de Petri, De grote omwenteling, Rozekruis Pers Haarlem 1992
