Mens-zijn
Dit woord hoor ik al geruime tijd als een lokroep. Een roep waar ik geen weerstand aan kan bieden. Als een uitnodiging voor een feest van grote vreugde dat op komst is.
Het is ook een vraag van wat het voor mij betekent om een menselijk schepsel te zijn. Als ik de vraag laat bezinken en de betekenis die er nu vanuit mijn hart oprijst dan is dat een belevenis van vreugde en dankbaarheid. Als gevolg van een uit hoge nood geboren aandacht op het middelpunt van mijn wezen en daar de oorzaak van het ongelukkig voelen en heimwee te onderzoeken.
Een nood vanuit de kindertijd ontstaan door een pijnlijk ontwaken in een wereld waar strijd normaal gevonden wordt, zonder er aan te kunnen wennen.
Het hele circus waaruit de waan bestaat is langs gekomen. “Zelfkennis is de open poort” is er ooit beweerd, en dodelijk voor alle waan mag daar wel aan toegevoegd worden.
Overduidelijk is het geworden dat het stuurloos heen en weer geslingerd worden tussen de oncontroleerbare golven van tegenstellingen, zonder kompas en een schrijnend heimwee, allen vruchten van dezelfde boom blijken te zijn en schijnbaar nodig om de aandacht naar binnen te verplaatsen.
Te bepalen bij de innerlijke kern en te onderzoeken om zo de vergeten oorspronkelijke bron, oorzaak van het heimwee weer te ontdekken en het verloren paradijs, onze woonplaats, weer te vinden.
Dit alles is er aan vooraf gegaan. Een lange reeks van wisselende betekenissen.
Waardoor het nu een andere betekenis heeft dan in het verleden.
Het wonderlijke van deze levensreis is dat al het voorafgaande niet meer te herbeleven is alsof de sporen daarvan geleidelijk zijn uitgewist en de functie van richtingaanwijzer niet meer nodig. Opgelost in het nu.
Wat een zegen en wat een vreugde!
Mens- zijn ? Het is me wat, het blijft verbazen.
Oren om te horen
Ik vind luisteren met het hart belangrijk om goed te verstaan.
Dat is echter alleen mogelijk als mijn hoofd stil is.
Het gehoorde blijft anders in mijn hoofd steken en misverstaan is dan het gevolg.
Vraagtekens lijken op oren en als je deze tegen elkaar schuift krijg je een hart.
Ik ontdekte dat mijn hart bij uitstek geschikt is om klanken op te vangen en te herkennen.
Daardoor horen mijn oren het liefdewoord en mijn hart herkent de klank van de waarheid.
Het antwoord op mijn diepste verlangen kan ik dan verstaan.
Het antwoord dat in alle talen klinkt en van waarheid getuigt.
Het verschil van waaruit iemand spreekt is te horen.
Van waarheid getuigen is niet dat er iets speciaals gezegd wordt, maar vanuit welke bron er gesproken wordt.
Ieder spreken vanuit het oorspronkelijke kernwezen van de mens is een getuigenis van een kosmos waar alles omvattende liefde en volstrekte vrijheid van-het-zelf-sprekend is.
Wij kunnen samen in zo’n kosmos leven, hier en nu.
Vanuit het hart van mijn wezen is dat mogelijk, maar alleen als ik het onware achter mij laat en het diepe verlangen als mijn gids volg.
Als een kind aan de hand van z’n vader en moeder.
Een kosmos waar iedereen zich thuis voelt en samen als vonken één geestvuur vormen.
Dit alles is mij tot nog toe gedurende mijn reis door de tijd duidelijk geworden.
Iedereen is op deze reis van harte uitgenodigd.
Ga je ook mee ?
De levensreis
– Zodra overgave aan het zelf, op basis van een nieuwe bezieling heeft plaatsgevonden en angst heeft plaats gemaakt voor vreugde krijgt het leven nieuwe betekenis en is het oude spoorloos verdwenen.
– Alleen in jezelf ontdek je het zelf, nergens anders.
– Tegenstrijd bestaat uit spanning, terwijl geluk volstrekt evenwicht is, niet dit niet dat, opgelost in vol-ledigheid.
– Is er een groter geluk dan door de pijl van liefde midden in de roos geraakt te worden?
– Als magische wezens die we zijn, scheppen we onze eigen wereld. Wonderlijk toch? Wat een mogelijkheden om datgene te creëren wat we het allerliefste doen en het allerdiepst naar verlangen. Hoe zou de wereld er dan uitzien?
– Als je beseft dat niemand hetzelfde is, maar altijd ieder één zelf, dan snap je het toch?
– Alle vragen lossen op in conceptloze aanwezigheid.
– Alles verandert in de wereld van tegenstellingen, alleen niets blijft hetzelfde.
– Als er niet genoeg licht is, kun je niet schitteren.
– Neem de betrekkelijkheid van tijd en je hebt eeuwigheid, nader dan handen en voeten.
– De reis van je leven is het verkleinen van de afstand tussen wat je denkt te zijn en wat je werkelijk bent.
– Hoe weet je of de wereld waarin je leeft droom of werkelijkheid is? En wat is het verschil?
– De aard van het eeuwige wezen verschijnt als stralende sterren in de ruimte, ontelbaar, zichtbaar voor iederéén, allemaal met een eigen unieke klank en kleur voortgekomen uit het eindeloze wit en de éne klank. De mens als vertegenwoordiger van de uniciteit. Een geweldig avontuur om dat te beleven, iedere dag opnieuw, bewust zijn.
– De realiteit van relativiteit is onvoorstelbaar.