Onze planeet aarde lijkt recent helemaal het noorden kwijtgeraakt. Ze is stuurloos geworden en op de dool geraakt. Dat is tenminste wat wetenschappers beweren zonder daar zelf een sluitende verklaring voor te hebben. Ze stellen immers vast dat de magnetische pool van de aarde de laatste jaren met rasse schreden aan het verschuiven is van Canada richting Siberië. En bovendien gebeurt het gemiddeld zo om de 200 à 300.000 jaar dat er een ompoling is en Noord- en zuidpool een flipover doen, terwijl het nu al 700.000 jaar geleden is dat dit het geval was. Uit ander onderzoek blijkt dan weer dat de kracht van het magnetische energieveld van onze planeet net in die overgangsperiode drastisch afneemt. Dat is het veld dat ons moet beschermen tegen instromende hoogfrequente kosmische stralingen, die voor ons lichamelijk functioneren uitermate schadelijk zijn en dat leven zeer bedreigen en onze planeet onleefbaar maken. En dan hebben we het nog niet eens over de dreigende klimaatveranderingen die mede door menselijk toedoen zijn veroorzaakt.
Alles wijst er op dat het leven op aarde zich op een kantelpunt bevindt. Maar uit het verleden is gebleken dat het leven tijdens zulke overgangsperioden telkens schokkende veranderingen heeft ondergaan en gelijkaardige in ons collectief bewustzijn heeft teweeggebracht. Ook nu weer staat zulks te gebeuren, maar dat hoeft niet het einde der tijden te zijn zoals doemdenkers aankondigen. Want terwijl zich wereldwijd verhoogde kosmische invloeden laten gelden, invloeden waar wij mensen onherroepelijk op moeten reageren, hebben we nog altijd de vrije keuze: klampen wij ons vast aan de oude verworvenheden of stellen wij ons open voor nieuwe vormen van leven?
In een oude angstreflex proberen wij ons misschien nog krampachtiger af te stemmen op het ons vertrouwde maar tegelijk afwisselend op- en ondergaande aardeveld, dat ons weer naar het begin van leven wil voeren. En dat terwijl ons vanuit het ons roepende interkosmische Lichtveld tegelijk alles aangereikt wordt om ons als mensheid naar een grote kwantumsprong te stuwen, ons trillingsgetal en zo ons bewustzijn zodanig te verhogen dat we daarin totaal kunnen worden vernieuwd.
Het is dan ook dringend zaak om een nieuw en daarvoor meer aangepast lichaamsvoertuig te ontwerpen, ons daarmee een lichtschacht boren, en zo door de Saturnuspoort van de tijd opstijgen, ver voorbij de oude invloeden van ons planetaire leven. Afwachten is immers geen optie meer en het is de hoogste tijd om anders te gaan leven en onszelf en onze planeet in een hoger levensveld te tillen. Want het is toch al lang gezegd in de heilige taal dat de hele schepping reikhalzend uitkijkt naar de openbaarwording van de Zonen en Dochters van het Licht.
Bron: Dit artikel is eerder verschenen in Pentagram 2019 nummer 2
