De meeste mensen verlangen naar vrijheid. Zij is onderdeel van onze levenskwaliteit. Hoe meer vrijheid ik genieten kan, des te groter is mijn welbevinden. De een is gelukkig omdat hij vrij kan rondlopen en niet aan een rolstoel gekluisterd is. De ander geniet vrijheid in de vorm van reizen, weer een ander in studie en wetenschap. Er zijn vele mogelijkheden om zich een bepaalde vrije ruimte, een begrensde vrijheid te verschaffen.
Maar zij blijft begrensd, blijft gebonden aan de raamvoorwaarden waarbinnen we leven. Het zou al geweldig zijn als we de voorhanden zijnde mogelijkheden meer konden benutten, zo denken de meeste mensen.
Bijna iedereen zit in zijn dagelijkse leven gevangen. Het economische systeem, met zijn druk, zijn hectiek, die steeds sterker wordt. De ouderen zeggen: vroeger was het anders, toen hadden de mensen nog tijd. En nog veel verder terug, bijvoorbeeld in het oude Griekenland met zijn denkers en filosofen, werkte men vier uur per dag. Meer werken was onwelgevoegelijk.
Vandaag de dag werkt bijna iedereen de hele dag, meestal ook beide ouders van het gezin. De kinderen gaan naar de opvang of naar school, de ouders verzorgen ze voorzover ze tijd hebben. Bij velen staat het overleven voorop. Ondanks materiële welstand zitten ze gevangen in angst, zorg en vrees. Ontspanning vinden ze meestal voor de televisie of op de computer.
De media met hun berichten en reclame houden het denken en het ervaren vast. Zonder dat men het merkt wordt de vrije ruimte voor iets eigens, iets individueels, steeds kleiner. De mens reageert op dat wat op hem afkomt. Ook intelligente mensen praten de meningen na die ze aan de media ontlenen, en hebben emoties die van buitenaf aangewakkerd worden.
Hoe kon het toch gebeuren dat ons bewustzijn deze weg op gegaan is en dat wij voor onszelf zulke krachtige gevangenissen hebben geschapen? Het is een collectief gebeuren. Wij zijn ten nauwste met elkaar verbonden en gaan gemeenschappelijk de mensheidsweg.
Wij laten ons enthousiasmeren, laten ons meeslepen, laten ons door angsten terneerdrukken… Wij zijn samengebonden tot één geheel. En ononderbroken krijgen we input. Zo worden we geleefd.
En de vrijheid, waarnaar ons innerlijk verlangt? Waarom bezinnen we ons daar niet op, waar er toch in ons de mogelijkheid ligt van een vrije wil? Wij zouden ons op een weg begeven die tot ons zelf voert, tot een innerlijke autonomie – ondanks alle omstandigheden waarin we leven. We zouden een eenheid van een geheel andere aard kunnen bereiken, op het niveau waarop alle mensen verbonden zijn met hun goddelijke oorsprong. Ook dat is de mensheidsweg. Enkelen moeten op deze weg voorop gaan.
Ja, het is mogelijk, binnen te treden in een innerlijke vrijheid, zelfs in een innerlijk geluk.
