Soms besef je in een droom dat je droomt. Daarbij weet je dan ook dat je een keuze hebt om terug te keren naar de droomervaring, de droom te beëindigen of wakker te worden.
Het is niet voor niets dat grote leraren die kennis hadden van een andere Natuur ons aardse leven aanduidden als een droomstaat.
Ontwaakt, gij die slaapt …
Dat zijn op zichzelf al twee schokkende inzichten als je het kunt toelaten: ten eerste dat er een andere Natuur is en vervolgens dat alles waaraan we hier zo hard werken en dat we zo zinvol vinden niet echt zou zijn!
Als je in dat hard werken opgaat, blijf je van hier naar daar rennen zonder ooit ergens Anders te komen. Heel hard rennen om op dezelfde plaats te blijven.
Miljarden mensen leven met elk hun eigen idee over de werkelijkheid. Dezelfde wereld maar innerlijk zo anders ervaren doordat ieder zijn eigen droom beleeft en waar wil maken.
En doordat groepen zich tezamen voegen creëren ze collectieve dromen voor een collectieve werkelijkheid en ze weten:
Wat wij geloven is waar want we geloven het in onze groep toch allemaal?
Tot…. Tot je bewustzijn je gedachten overwint. Blijven slapen en dromen in deze wereld is onbewust blijven van de andere Natuur. Wakker worden in deze wereld is wakker worden in de andere Wereld. De hardnekkigste droom van ons hier op aarde is er onbewust van te zijn dat we dromen.
We bevolken die aarde en onze eigen persoonlijke wereld met onze overtuigingen, gedachtenspinsels en toekomstige doelen tot we volledig in die dag-dromen gevangen zijn.
Maar de droom kán een keer ophouden, juist als je er niet op bedacht bent.
Plotseling verandert de verhaallijn van je levensboek en de ik-persoon raakt de weg kwijt. Maar je moet de weg kwijt raken om het Pad te vinden.
De onverwachtheden in ons leven zijn een van de weinige zekerheden die we hebben en toch blijven we denken dat wat we over het leven denken echt is. Deze instelling om te denken dat onze gedachten ook waar zijn houdt precies onze droomwereld in stand. Tot we ophouden met onze gedachten te geloven en de realiteit toelaten.
Weer een schok. Want in wat voor een realiteit leef ik dan als ik de observatie van het eten-of-gegeten-worden toelaat in mijn bewustzijn?
Wat gebeurt er als ik de realiteit laat prevaleren boven mijn gedachten en meningen over de realiteit? Wat er gebeurt is dat je beseft dat je droomde en sommigen keren dan haastig terug naar de droom. Ze maken de droom weer echt door hun bewustzijn uit te schakelen en hun gedachten over de realiteit weer vrij baan te geven.
De moedigen staan stil en laten de verbijstering toe – en het gevoel van leegte en zinloosheid en eenzaamheid. Die leegte bij het ontwaken als de droom weg is, is echter de voorwaarde voor het gevuld worden op een andere manier.
Het echte ontwaken vindt plaats als we beseffen (en dat is wat anders dan bedenken) dat ons zelf is gefabriceerd uit ideeën, overtuigingen en herinneringen en dat het niets te maken heeft met wie we ten ware van binnen zijn. Dat ego heeft in feite geen eigen identiteit maar is een zelfstandig werkend instrumentarium voor de ziel. Tot het de heerschappij overnam. In essentie is dat ego een mechanisme, geen werkelijk levende entiteit. Met als schil zijn verzet tegen de harde wereldse werkelijkheid want als we die zouden toelaten versplintert de droom en daarmee gelijk de reden voor het ego. En dat mechanisme heeft twee grijparmen: een om iets weg te duwen en een om iets te grijpen en daarmee bouwt het zijn eigen schijnwereld. Geen wonder dat de grote leraren het pad van het midden en de neutraliteit als voorwaarden stelden.
Misschien is het tijd eens te gaan hart-werken in plaats van hard werken.
Bron: Dit artikel is eerder verschenen Pentagram 2016 nummer 3
