De zes
Zoals in de cyclus een-twee-drie de drie in de verhouding tussen de polen een en twee een niveauverandering teweegbrengt, zo plaatst ook de zes in de verhouding tussen de concrete materiële wereld met haar geestelijke onbewustheid (de wereld van de vier) enerzijds, en het geestelijk bewust geworden individu (de wereld van de vijf) anderzijds, ons op een heel ander, nieuw niveau.
De cyclus vier-vijf-zes verbeeldt de zichtbare schepping. De zes vertegenwoordigt de wereld van de levenden. Daarin zijn de vier en de vijf met elkaar verbonden. Op de zesde scheppingsdag wordt in Genesis het eerste ouderpaar geschapen en daarmee is de schepping voltooid. In de natuur vinden we de zes op allerlei manieren als levensbasis: koolstof, het scheikundig basiselement van het organische leven heeft een zesde plaats in het periodiek systeem, en een kernlading van zes. De benzeenring, een uit zes koolstofatomen bestaande vlakke ring met een speciale bindingsstructuur is de basisbouwsteen van het organische leven. De scheikundige formule ervan luidt
C6 H6
De mens heeft als zijn levensbasis de geschapen wereld nodig (het niveau van de vier). Dit niveau grijpt terug op het licht. De beide bestanddelen, vier en vijf, trachten door middel van het principe zes met elkaar te versmelten.
De geometrie voert ons in het tweedimensionale tot de zespuntige ster. De davidsster ontstaat door een zich van boven naar beneden neigende driehoek – stel je deze voor als de geest die zichtbaar wordt – en een naar boven strevende driehoek, die je kunt zien als materie die geestelijk wordt. Deze beide bewegingen, naar beneden en naar boven, tonen zich als een eenheid. Ook hier zie je duidelijk de noodzaak van polariteit.
Het viertal in de ruimte is in de geometrie aangeduid als de kubus, begrensd door zes vierkanten. De in het platte vlak opengevouwen kubus vormt een kruis en laat daarmee het vierkant als basis zien.
De zes hoort bij het volkomene, omdat zij het volkomene in de wereld brengt. De joodse mystici en kabbalisten bewezen de zes eer door de zesde sephirot ‘tiphereth’ – schoonheid te noemen. Onder de getallen noemt men de zes ook een volmaakt getal, omdat de som van de getallen waardoor zij gedeeld kan worden, ook weer zes oplevert:
1+2+3 = 6
De zes is het getal van de tot volmaaktheid gekomen organisatie in de materie. Zij maakt bijvoorbeeld de voegloze constructie van een vlak mogelijk. De zes wordt ook als het getal van de ideale staat beschouwd. Hiervan geeft de natuur ons een beeld in de vorm van de honingraat.
Veel voorbeelden in de natuur laten ons zien dat de openbaring van eenheid en volmaaktheid pas met hulp van de polariteit mogelijk wordt. Een sneeuwvlok ontstaat doordat zich aan een kern (een vuiltje) door kristallisatie van water een zespuntige ster vormt. Zonder deze kern zou de indrukwekkende structuur van de sneeuwvlok niet tot stand komen.
Polariteit en gespletenheid sluiten het volkomene dus niet uit, maar leiden erheen. Op deze manier kan het volmaakte door het bewustzijn ervaren worden.
De zes is ook het getal van de seksuele kracht van de mens, een kracht die drijft tot eenheid en volmaaktheid. Haar einddoel gaat ver uit boven de lichamelijke vereniging van man en vrouw. Het uiteindelijke doel is de alchemische bruiloft, de vereniging van de ziel, ontvankelijk, gezuiverd, met de eeuwige geest, scheppend, puur. In sprookjes en mythen wordt dit op allerlei manieren verteld. De manier waarop de mens de seksuele kracht gebruikt, hangt af van zijn vrije keuze.
Zij kan zich verliezen in het uiterlijke, of op een hoger vlak bron van intuïtie en scheppingskracht worden, die de liefde voor alles en allen insluit.
Het getal zes leert ons dat groei, volheid en eenheid zich kunnen openbaren als wij vaardigheden en onderscheidingsvermogen hebben verworven. In haar volheid staat de zes voor het loslaten van de aardse bindingen en het overschrijden van de grenzen van onze wereld. In zoverre houdt de cyclus vier-vijf-zes de weg in van de innerlijke loutering en reiniging van het waarnemen, voelen, willen en handelen. Daarvoor is het nodig zelfdiscipline te ontwikkelen en in je te verankeren. En zo komen we bij de zeven.
