Deze illustratie sluit aan bij begrippen uit het boekje Enkele woorden uit het binnenste, voor hen die nog in de tempel en in de voorhoven zijn
Trekken we op een blad een gebogen en gesloten lijn, een cirkel. De cirkel verdeelt het eerder onverdeelde blad in twee delen. Voor ons gewone bewustzijn kan er – en zal er – gekozen worden tussen binnen en buiten de cirkel. Wie wil er buiten blijven staan? Vermoedelijk willen we allemaal naar binnen. Waarom zouden we toch allemaal naar binnen willen? Dit schema reflecteert een aantal sociale en psychologische mechanismen: we gaan graag binnen in een groep, we horen er graag bij. Als we ambitieus zijn willen we liefst nog behoren tot de inner circle, de binnenste cirkel. De binnenste cirkel rond wie of wat?
Schematisch is er in de cirkel een middelpunt. Het binnenste. Een punt is dimensieloos, in feite immaterieel. In een punt kan je de lijn denken die loodrecht op het papier staat. In het papiervlak liggen de onderling loodrechte lijnen van de eerste twee dimensies als een kruis. Wij leven, wij zijn ons bewust in drie dimensies. De drie lijnen, de drie onderling loodrechte richtingen hebben één punt gemeen. Dat ene, gemeenschappelijke punt, de doorgang tussen de dimensies, de as noemt men de oorsprong. Het punt is dus de doorgang naar de hogere dimensie.
Energetisch leeft een mens door het wervelende ademen van zijn chakra’s. Samenvattend en schematiserend kunnen we onszelf – een systeem van chakra’s – voorstellen als een wiel op een as. Wij zijn materieel. De as is niet materieel. Wij zijn in draaiende beweging, een vortex. De as is, wat de rotatie betreft, in rust. Een chakra heeft een bekervorm. Kijk je van boven op een beker dan zie je een cirkel rond zijn middelpunt.
Maken we nog een abstractie. Er is een duidelijke vormanalogie tussen een boom, met zijn kruin, stam en wortelstronk enerzijds en een beker, met kelk en steel en voet, anderzijds. De bekervorm geeft ook de bewegingen aan, die er bij de boom zijn: opvangen in een ontvankelijke vorm naar boven, in het licht. Naar de centrale as, de ruimtelijke symmetrieas van de figuur toe versmallen, dat is daar dichterbij komen. Transformeren en via de opengaande voet in de duisternis van beneden spreiden. Dat is de inademende beweging. Uitademen kun je als volgt zien:
Binnenkomen in de voet van de beker en naar binnen gaan betekent tegelijk een opwaarts gaan en een proces van transformatie. Het licht daalt in, het wezen in transformatie stijgt op. Zoals in een boom, in een beker, in een chakra. De procesmatige transformatie wordt wel aangeduid met de term: transfiguratie.
Karl von Eckartshausen beschrijft de school van de mensheid als een beweging van mensen door de cirkels uiterlijk, innerlijk en het binnenste. Omgekeerd stroomt het licht vanuit het middelpunt doorheen de cirkels uit. Maak je deze vlakke afbeelding driedimensionaal, dan zie je ook het opwaarts gaan doorheen de beker.
Eckartshausen geeft ons een aantal leefregels voor die beweging; men kan ze lezen als vingerwijzingen voor het deel uitmaken van een heel bijzondere groep.
Uiterlijk: Zoek echter eerst het Ene in uzelf, daarna het ene buiten u, in de natuur. Probeer tenslotte een te worden met de mensen en schepselen die om u heen zijn, opdat u één wordt met hem die de bron van alle dingen is.
Innerlijk: Wees eenvoudig als een kind, dat het boze niet kent. Sluit u af van alle dualiteit en gespletenheid in uzelf. Neem afstand van eigenzinnigheid, eigenwilligheid en eigenliefde. Mogen uw hart en uw denken altijd gericht zijn op de eenheid.
Het binnenste: Ons hart of onze wil zal rechtstreeks naar de bron van het licht zoeken. Deze bron is Jezus Christus. Deze lichtbron is de sterkste aantrekkingskracht, die ons tot zich trekt zodra wij ons laten trekken.
Bron: Dit artikel is eerder verschenen in Pentagram 2019 nummer 2
