Mężczyzna daje swojej przyszłej żonie złoty pierścionek z diamentem. Taki pierścionek jest doskonałym symbolem połączenia.
Złoto jak światło słoneczne, źródło wszelkiego życia na ziemi. Złoto jest przekute w pierścień, krąg. Jedność bez początku i końca. Idealna symetria koła jest nieco poświęcona na rzecz osadzenia diamentowego kryształu. Przezroczysty kryształ jest umiejętnie wycięty w specjalny kształt, który pozwala na grę padającego światła i ta gra umożliwia czasami ujrzenie kolorów tęczy. Złoto, pierścionek, diament i światło. Widzimy piękno. Między światłem a brylantem, między światłem a materią i człowiekiem zachodzi interakcja. Kiedy zaglądamy głębiej w materię, doświadczenie piękna może się nasilić. To wchodzenie w głąb materii wymaga jednak wysiłku.
Węgiel
Diament to pierwiastek węgiel. Bezbarwny, przezroczysty diament to tylko węgiel. Kryształ diamentu to pięknie uporządkowany układ atomów węgla w trzech wymiarach. Pierwiastek węgiel jest szóstym najbardziej rozpowszechnionym pierwiastkiem we wszechświecie. Diamenty są raczej rzadkie. Struktura krystaliczna diamentu powstała głęboko w ziemi w odległej przeszłości. Na głębokości 160 kilometrów warunki ciśnienia i temperatury (oba są bardzo wysokie) oraz obecność innych pierwiastków chemicznych umożliwiły rozwój kryształów diamentu.
Węgiel – symbol C – w układzie okresowym pierwiastków chemicznych znajdujemy w grupie 14. Czyli pozostały cztery grupy odległości do grupy gazów szlachetnych, w tym przypadku neonu (grupa 18). Gazy szlachetne są niereaktywne. Jeśli przyjrzymy się strukturze atomowej – nurkując jeszcze głębiej w materię – znajdziemy w gazach szlachetnych w pełni wypełnioną zewnętrzną powłokę elektronową: w zewnętrznym pierścieniu wokół atomu jest osiem elektronów. Atom gazu szlachetnego ma wszystkie elektrony, jakie chce. Wszystkie miejsca są zajęte. W grupie węgla w zewnętrznej powłoce znajdują się tylko cztery elektrony. Dla porównania, węglowi brakuje czterech elektronów do kompletu ośmiu elektronów, aby być niereaktywnym, jak gaz szlachetny jest obecnie neutralny chemicznie na Ziemi. Atom węgla ma tendencję do szukania tych czterech brakujących elektronów poza własną strukturą. Gdzie je znajdzie? W diamencie obecny jest tylko węgiel. Zatem w diamencie każdy atom węgla dzieli elektrony z czterema innymi atomami węgla znajdującymi się w jego pobliżu. Takie wiązanie atomowe powstaje poprzez wymianę elektronów pomiędzy atomami. Z każdego z dwóch atomów powstaje para, która daje obu atomom dodatkowy elektron. W diamencie każdy z czterech otaczających atomów węgla w relacji między atomami oddaje jeden elektron centralnemu atomowi węgla lub lepiej, dzieli się jednym elektronem w wiązaniu.. W ten sposób całkowicie wypełnia się zewnętrzna powłoka centralnego atomu C.
Struktura atomowa diamentu – każda kulka to atom węgla
W grze przyciągania i odpychania naładowanych cząstek widzimy czworościan tworzący się z czterech atomów węgla wokół atomu centralnego w poszukiwaniu kompletności. Czworościan to regularny czworobok złożony z czterech trójkątów równobocznych. Atomy znajdujemy na wierzchołkach i w środku. Jeśli rozszerzymy sieć krystaliczną dalej, zobaczymy, że każdy z czterech połączonych atomów może być również postrzegany jako atom centralny otoczony innym czworościanem. W ten sposób struktura jest kontynuowana. Połączenia poprzez współdzielenie elektronów są niezwykle silne i stabilne. Nie ma dalszego poszukiwania innych pierwiastków, z którymi można by się połączyć. Diament jest niereaktywny.
Tak się składa, że węgiel jest również budulcem życia organicznego, a w postaci życia rozkładającego się na ropę naftową lub węgiel, nośnikiem energii, który lubi reagować z tlenem podczas spalania. Ta reaktywność bierze się z tego samego głodu węgla na przyłączanie dodatkowych elektronów, aby osiągnąć stabilny, szlachetny stan.
Światło
Związane atomy węgla w diamencie makroskopowo określają takie właściwości jak gęstość – ilość materii w centymetrze sześciennym – i twardość. Diament można zarysować tylko diamentem. Struktura atomowa diamentu określa głównie jego interakcję ze światłem. Światło można rozumieć jako pakiety energii lub fotony. Zawartość energii w tych pakietach zmienia się w zależności od koloru światła. Elektrony nie mogą być podniesione na wyższy, dozwolony przez naturę poziom energetyczny przez foton światła widzialnego – czyli: strumień pakietów światła z pewną ilością energii. Innymi słowy, światło widzialne nie może oddziaływać z elektronami diamentu, aby przekazać swoją energię elektronom i podnieść je na wyższy poziom energetyczny. Kolejny skok na możliwy poziom energetyczny jest zbyt wysoki. Światło nie jest absorbowane. Ponieważ światło nie może rozpraszać energii w materii diamentu, światło pozostaje nieporuszone i widzimy diament jako przezroczysty.
Ze względu na dużą gęstość diamentu (materia na centymetr sześcienny), światło wpadające z powietrza będzie spowalniać i zmieniać kierunek w zależności od kąta padania światła. Różne długości fal lub kolory – fotony o różnej energii – zwalniają i skręcają w różny sposób, a początkowo niewidzialne światło staje się teraz widoczne w rozwijającym się spektrum barw. To samo zjawisko można zaobserwować przy świetle przechodzącym przez szklany pryzmat.
Światło i diament
Diament w pierścionku zaręczynowym jest zwykle specjalnie oszlifowany. Szlif określa, jaka część padającego światła zostanie odbita przez dolne partie kryształu. Następuje zmiana kierunku i dalsze rozwijanie barw światła, aby ostatecznie wyjść ponownie poprzez górną część diamentu, gdzie patrzymy i podziwiamy efekt. Szlifowanie kryształu jest kształtowaniem przez człowieka w oparciu o jego wiedzę o świetle i materii. Jest przykładem interakcji ludzkiej świadomości lub umysłu z materią lub substancją.
W kolorowym (zabarwionym) diamencie, pomiędzy atomami węgla znajdują się atomy innych pierwiastków. Atomy te zapewniają obecność elektronów, które wchodzą w interakcję ze światłem widzialnym. Kolejny skok energetyczny na drabinie dozwolonych energii jest niższy. Pewne długości fal są pochłaniane, a to, co pozostaje, widzimy jako zabarwienie.
Czyż nie jest to Fas-C-ynujące (w tym wypadku C to węgiel), chemia i fizyka!
Metafora
Zaczęliśmy ten artykuł od złotego pierścionka z diamentem jako symbolu połączenia między dwojgiem ludzi. Możemy interpretować diament, myśląc o jego właściwościach fizykochemicznych w interakcji ze światłem, jako symbol połączenia na jeszcze innym poziomie niż w związku mężczyzny i kobiety. Wejdźmy w naszych myślach w sferę duchową.
Przyjrzyjmy się duszy. Możemy widzieć diament jako obraz szczególnej jakości duszy. Diament jest uporządkowaną strukturą atomów węgla i dlatego robi coś z padającym na niego światłem. Myśląc metaforycznie: szczególna interakcja ze światłem wymaga szczególnego uporządkowania elementów składowych duszy. I dusza nie może zawierać żadnych obcych elementów, tylko w takim przypadku jest przezroczysta dla duchowego światła. Aby ten szczególny efekt świetlny diamentu był widoczny, jest on pięknie oszlifowany przez świadomość, która jest ponad materią. Aby światło było skuteczne, przezroczysty materiał duszy jest cięty przez wyższą świadomość. Wchodzące światło jest odbijane w głąb materiału duszy i opuszczając strukturę w widoczny sposób rozwija się w siedem kolorów widma. Stało się ono aktywnym światłem.
Przyjrzyjmy się grupie duchowej. Każdy członek grupy jest monadą, jest jak atom. Wszyscy są atomami pierwiastków, które poprzez wiele wcieleń ewoluowały do tego samego poziomu, do tej samej grupy w układzie okresowym ludzkich dusz. Nie stały się jeszcze gazami szlachetnymi. Są pełne pragnienia dążenia do tego stanu. Z tego pragnienia jednostka tworzy połączenia z sąsiadami, które dla wszystkich atomów zaangażowanych w to połączenie prowadzą do stanu stabilnego, do konfiguracji gazu szlachetnego. Nie ma już wtedy skłonności do tworzenia innych połączeń. Uwięzione obce atomy prowadzą do zabarwienia diamentu. Myśląc obrazowo, w tym przypadku grupa ma wprawdzie strukturę diamentu, ale ma też nadal silny własny kolor, tożsamość grupową wyznaczoną przez domieszki obcych pierwiastków . Grupa jest też szlifowana jak diament, to znaczy: jej cechy fizykochemiczne przybierają pożądany kształt pod wpływem wielkich sił transcendentnych i wyższej świadomości. Na kamieniu szlifierskim pozostaje diamentowy pył. Oszlifowany diament daje światu światło padające, teraz rozwinięte do pełnego zakresu spektrum, teraz jest aktywne. Dusza grupy oszlifowanego diamentu obdarza siedmioma barwami tęczy wszystkich, którzy chcą żyć z tym aktywnym światłem. Światło wchodzi do grupy, jest wielokrotnie odbijane wewnętrznie i w ten sposób rozwijane i uaktywniane. Światło wyłania się z przezroczystej formy jako aktywne światło. Żadna energia świetlna nie zostaje wchłonięta. Wszystko, co zostało przyjęte i odebrane, zostaje ponownie uwolnione. Aktywne światło umożliwia odnowienie.
Więcej:
https://www.youtube.com/watch?v=Io-HXZTepH4&t=920s
Waves: light, sound and the nature of reality (Fale: światło, dźwięki natura rzeczywistości)
https://www.youtube.com/watch?v=xiHKwXHMh4U
Atomic bonding (Powiązania atomowe)
