In het Kristalmuseum in Borculo tonen de prachtige kristallen een bouw vanuit de stof die de perfecte ordening lijkt weer te geven.
Naarmate een kristal perfecter is, zal het langer duren voor het ontbonden wordt, zoals we aan alle schitterende eeuwenoude mineralen – duurzaam én helend! – kunnen zien. Kristallen zijn daarin zichtbare vormen en kleuren van een perfecte ordening van moleculen van een mineraal. Zij lijken daarbij voor eeuwig gevangen in een vastheid die niet meer loslaat.
(Terug naar deel 1)
Hun spectrum is zeer breed: ze kennen zowel ultraviolet en infrarood. Ook de mens heeft vergelijkbare kenmerken. Nu is de menselijke opdracht er een van loslaten én zelfrealisatie, en wel in een nieuwe ethersfeer. In een nieuwe zieleontwikkeling, gevoed door de vrije elektrische energie [1] van Uranus, begeven we ons op weg op de ‘infrarode’ baan, de weg der sterren.
De traditionele wetenschap is de grens overgegaan met het kwantumdenken, dat zelfs voorbij de inzichten van het genie Einstein lijkt te voeren. Al in de The structure of scientific revolutions stelt T.S. Kuhn in 1962, dat absolute kennis en onveranderlijke grondwetten geen dogma’s meer kunnen zijn, maar paradigma’s: voorbeelden.
De moderne wetenschappelijke mens is vrij om het voorbeeld te volgen. Want er is geen definitieve grond voor de materialistische wetenschap, zoals velen nog steeds hopen en denken. Het begrip Ungrund van Jacob Boehme voor de basis van ons kennen blijkt daarmee zeer modern. Grappig is ook dat de baan van de planeet Uranus een uitzondering vormt op Newtons theorie omtrent de valwetten, waarmee Uranus als planeet een bijzondere positie heeft gekregen.
De traditionele religie is niet meer houdbaar; we zullen de ware Christuskracht voor wereld en mensheid voldoende ruimte dienen te geven. De nieuwste esoterische inzichten wijzen op het menselijk bewustzijn in een nieuwe perceptie die de vrije energie in onszelf beschikbaar stelt, dus niet op een apparaat dat dit voor ons regelt. De Doors of Perception (Aldous Huxley) zijn als het ware de portalen die de grens kunnen overschrijden en de bestaande natuurethers ‘omzetten’ in onszelf.
Onze apparaatafhankelijkheid groeit door steeds meer gebruik te maken van de ‘verkeerde’ energie, waardoor inmiddels al nieuwe verslavingen zijn ontstaan en – een nieuwe markt! – ontwenningsprogramma’s die tegen betaling gevolgd kunnen worden. De effecten van ‘schermafhankelijkheid’ in positieve en negatieve zin waren al vóór de internetintroductie gesignaleerd door wetenschapsjournalist David Black in 1986: hij merkte hoe de uren die hij achter een computer doorbracht hem aan het veranderen waren.
Mijn denken werd verfijnder en exacter, beter in staat om logische analyses uit te voeren, maar tegelijkertijd oppervlakkiger en minder tolerant ten opzichte van ambiguïteit of tegenstrijdige gezichtspunten.
Black voorspelde de komst van het internet – en de verovering van onze geesten.
Computers die op elkaar worden aangesloten, worden steeds meer een wereldwijd lichaam,
zo geeft Black in de jaren tachtig van de vorige eeuw aan.
Kunstmatige intelligentie – is het een nieuwe vorm van intelligentie? Is het mogelijk dat een geestelijke entiteit in die nieuwe vorm wil wonen? Het is niet verzonnen: een aantal ontwikkelaars van A.I. antwoordden op de vraag waarom ze het deden, dat ze dat vanuit het perspectief dat ze een verantwoordelijkheid zeiden te hebben om die nieuwe vorm van intelligentie de wereld binnen te leiden, zoals journalist Ezra Klein optekende.
En Paul Kingsnorth stelde de vraag:
Stel dat er een geestelijke entiteit is die zijn bestaan zou willen manifesteren. Hoe zou hij dat doen? Hij zou een netwerk gaan bewonen – een netwerk worden – van draden en kobalt, miljarden kleine siliciumbreinen. Verbonden aan een menselijk brein zouden die energie en kracht en gedachten en zelfs gevoelens kunnen oogsten om daarmee de onderlaag te vormen van een geheel nieuw wezen.
Als we dit beseffen, kan het ons ook doen besluiten die macht niet teveel te voeden en haar invloed te reduceren tot een nu eenmaal noodzakelijk minimum, door de ruimte voor zelfrealisatie zo groot mogelijk te maken, de vrije energie die nog in ons is zo veel mogelijk te gebruiken.
De perfecte vormingskracht van een mineraal, zoals we in het Kristalmuseum kunnen zien, heeft mogelijk een verband met de menselijke levensuiting: de opbouw van de ziel kan in magische zin gebruikmaken van dezelfde ordeningsprincipes die gelden in de stoffelijke wereld. Denk aan de zogenoemde ‘platonische figuren’ van regelmatige veelvlakken, die ook vaak symbolisch worden opgevat, zoals de tetraëder, de kubus of het regelmatige vijfvlak, et cetera.
Het ‘ bouwplan van de ziel’ heeft vanuit de oudheid een belangrijke rol gespeeld. Het was gebonden aan strenge eisen, zo wil de ‘oude bedeling’ ons voorhouden. De natuur zelf bouwt óók volgens verheven en magische verhoudingen, bijvoorbeeld de gulden snede, die zich uitdrukt in de pentagonale sterconfiguratie. De etherkrachten van de natuur hebben hoge ‘waarden’ gecreëerd om natuurlijke groei te bewerkstelligen. Voor de ziel(ebouw) gelden géén onnatuurlijke werkwijzen en ordeningen, maar levende, ‘extra- of bovennatuurlijke’ gereedschappen, een levendig toepassen dat boven de perfecte ordening van een mineraal uitstijgt.
De perfecte stereometrische vormen doen opgeld in zuivere abstracties tot de grens waar leven liefde wordt en die grens kan zich tot in de zesde dimensie ophouden. Daar wordt duidelijk dat niet de ideale configuratie, maar de reële transfiguratie voorbij de grens voert en het leven dat liefde is, vertegenwoordigt. Want de ziel is verbonden met grenzeloosheid, waarbij de vorm, zelfs de perfecte vorm, vervaagt en de inhoud onafhankelijk van de perfecte ordening zichzelf contouren schetst, bijeengehouden door velden van hogere trilling. Bij de bewustwording van die hogere trilling – ook wel aangeduid als de berg waarop de vorm ‘sterft’ – is het dus zaak om een vasthoudende vorm los te laten. Het kan betekenen dat de beslotenheid van de perfecte vorm wordt prijsgegeven. Het geheim ervan wordt openbaar, zonder dat het op straat komt te liggen.
Dat hangt samen met een zeer oude structuur die in ons DNA aanwezig is als een hexagonale vlakverdeling, die tegelijkertijd zowel structureel als stereometrisch de gesloten kubus weergeeft, optisch zelfs twee kubussen.
Het regelmatig zesvlak met de drie ribben die de kubus suggereren
De vorming van dit bijzondere zesvlak zou geëxtraheerd zijn uit kosmische krachtlijnen binnen onze Melkweg, vanwege de configuratie van andere sterren. De werking van die krachtlijnen op levensgolven als de adamitische mensheid is doorgedrongen in het DNA toen de aarde in het midden van die configuratie stond en is geëffectueerd toen de maan in dat midden stond, een periode die in de oude esoterie het maantijdperk wordt genoemd. Met als positief gevolg een verfijning van de emoties en opbouw van zielekrachten.
In de tegenwoordige tijd is het vierkant van bouw de basis van de kubieke vorming en maakt het mogelijk dat de ziel daar ‘haaks’ op kan staan.
Nu zien we in de minerale wereld de kristalvorming als grens van ruimtelijke schoonheid en perfecte uitdrukking, met een meestal harmoniserende krachtwerking. Daarvan kan men danig onder de indruk komen; het resoneert met een belangrijke schakel in ons DNA. Dat kan als een natuurlijke stimulans voor de ziel overkomen en wie zou daartegen zijn? Immers, het voert tot het noodzakelijke grensbewustzijn van de grensbewoner, het besef van ‘hermetisch zwart’. Er is ook in de kristalwereld een prachtig kristal bekend met een zwarte kubus (onder meer in een Duitse groeve gevonden). Een zwarte kubus (kaäba) in het groot is in de islam op de locatie Mekka het centrum waar alles om draait, letterlijk en figuurlijk. In het klein vinden we het zwarte kubusje terug bij de orthodoxe joden, die het ritueel op hun voorhoofd dragen ter hoogte van het zielecentrum, het derde oog. Het kubusje bevat perkamentrollen die beschreven zijn met verzen uit hun Thora. Het regelmatig zesvlak, als basis voor de kubus, is ook verbonden met de zespuntige ster die met de begrenzende werking van de planeetkracht van Saturnus samenhangt. Zowel islam als jodendom zijn – net als de christelijke opvatting van het Oude Testament – verbonden met die begrenzing en de ‘wet’, die Saturnus stelt. De gave kristallen zijn de best mogelijke pogingen van de mineralen om zich in perfecte ordening en discipline te openbaren in de zintuiglijk waarneembare wereld.
Toch komt dat voor het menselijk bewustzijn niet verder dan de grens van zintuiglijkheid van de ruimtetijd. Als dan die neiging tot perfecte vormgeving, tot controle over de stofsfeer, tot basisvorming van de ziel middels de werking van het regelmatige zesvlak in ons bloed en in ons DNA ‘verankerd’ is en zo symbolisch als een zwarte kubus kan regeren, gebaseerd op wetten en regels van deze wereld, hoe kan die grenzeloze ziel daar dan doorheen groeien naar de staat van de geest [2]? Hoe kan de zielepotentie doorbreken in een oneindige en eeuwige levensruimte? Immers, de verfijning van de emoties biedt hier geen soelaas. Integendeel; ze kan ons danig in de weg zitten: de maanconfiguratie binnen het regelmatige zesvlak heeft z’n werking meer dan noodzakelijk doen gelden en menigeen mede als het ware opgesloten in zijn illusie van een perfecte, maar gesloten kubus.
Wij mensen verlangen naar eenheid en eeuwigheid, we willen worden opgenomen in ‘de continuïteit van het zijn’ (George Bataille), maar ons leven bestaat uit grenzen. We hebben een wereld gecreëerd van orde en regelmaat, met wetten, regels en taboes. Toch blijft het streven naar een eenheid, naar bevrijding, het vermoeden – ja het zeker weten! – de onsterfelijkheid innerlijk eigen te zijn. Dat gevoel wordt pas versterkt als we grenzen overschrijden, als we volledig grensbewoner zijn geworden. Als we de bewuste stap van binnen nemen om de hechte en wonderschone samenhang van de wereldse uitdrukking zoals de kristallen van mineralen ons voorhouden, te overstijgen met nieuwe zielekracht, die de geest in ons geboren kan doen worden. Met de vuurether, de Aquarius-elektrische ether.
De ware poort van Saturnus
Kun je dan eenvoudig inpluggen in een energie- of bewustzijnsveld, zodat de vrije energie je ziel en micros gaat doorstromen? Dat zou een te simpele voorstelling van zaken zijn, hoewel een zuivere gerichtheid op de gnosis zeker die belofte in zich houdt. Het lijkt evenwel alsof een grote wattendeken van mind-control over ons heen hangt. Veel mensen zitten vast en blijven gevangen in de ether- en denkkristallisaties van een oud paradigma, een oud denkvoorbeeld. Om die wattendeken echt van je af te werpen, is een passief grensbewonerschap niet genoeg. Nee, er een dynamische bewustzijnsimpuls voor nodig. Er is een impuls nodig, een schok die helderheid schept en het inzicht voedt, waardoor een poort wordt geopend en nieuw licht naar binnen stroomt: de vuurether. Dan kunnen de kristallisaties en controlemechanismen van de mens die wij zijn geworden, oplossen tot een ‘niet-meer-zijn’ en het universele eeuwige Zijn, zijn intrede doen.
De oude bedeling houdt je vast, omdat je er ook uit bent gevormd. Zij is niet blij met wakkere mensen die aan haar invloedssfeer dreigen te ontsnappen. Artificiële intelligentie kan daarop aansluiten en de grensbewoners voor het gnostieke bewustzijn terugtrekken naar de veilige configuratie van controle en beheersing. Erg verleidelijk, en bijna onontkoombaar omdat we denken dat het niet anders kan.
De ontwikkeling naar ordening en kristallisatie is niet noodzakelijkerwijs een doodlopende weg, hoewel de symbolen van Saturnus onheilspellend doods lijken (een doodshoofd en een zandloper)! Een kristal als gesloten kubus geeft weliswaar zowel meesterschap ín, als meesterschap ván de stof weer en zelfs óver de stof als grens wat betreft uitdrukkingsmogelijkheid maar dat is niet alles wat er is: boven deze uitdrukking, deze expressie van stofbeheersing gelden ‘wetten’ en verhoudingen van de ‘transsaturnalen’, zoals de mysterieplaneten Uranus, Neptunus en Pluto ook wel worden genoemd.
Ook Saturnus [3] kent z’n geheimen. Een belangrijk geheim is gelegen in de mogelijkheid tot toelaten en van kracht laten worden van de positieve stralingen van de drie mysterieplaneten: mysteriekracht. Die mogelijkheid wordt ook wel een ‘portaal’ genoemd, een ruimtelijke doorgang voor het bewustzijn, dus niet voor de materie. Deze ‘poort van Saturnus’ begrenst enerzijds de ruimtetijd maar kan ook op de doorgankelijkheid ervan wijzen, zoals veel kristallen doorzichtig zijn en kleurloos lijken. De zwarte kubus van de perfecte vorm kan zijn geheim onthullen, zijn ‘wet’ vervullen en overstijgen, door open te breken, en zich te ontvouwen als een kruis.
Het zelf-minder-worden ontvouwt dan het mysterie van zelfontplooiing en zelfrealisatie in de vrijheidskracht van het endura. Een grote kosmische stilte openbaart zich in het eigen wezen. Daarin is geen plaats voor kunstmatige intelligentie, hoe smart deze zich ook aan ons wil opdringen. De stem van A.I. verstomt ; de Geest regeert soeverein.
Bronnen:
[1] Vrije elektriciteit
Vrije elektriciteit is energie van elektrische aard die niet door fossiele brandstof is opgewekt, maar door het converteren van natuurlijke ethers de elektrische etherkracht ‘vormt’.
De natuurlijk etherkrachten zijn fijnstoffelijke energieën die de bekende lichamen als stoflichaam, levenslichaam, astraal lichaam en mentaal lichaam voeden. Deze natuurlijke ethers zijn niet bevrijdend in geestelijk opzicht, want daarvoor is de vijfde ether, de elektrische ether, ook wel de vuurether of kwintessence genoemd, onontbeerlijk. Het converteren van de natuurlijke etherkrachten tot de kwaliteit van de elektrische ether die de vrije energie ‘levert’ is niet met een hulpmiddel als een ‘converter-apparaat’ te realiseren, maar hangt af van het (menselijk) bewustzijn: een zielebelevendiging op basis van de geestvonk kan het bewustzijn daarvoor voeden.
[2] Geest
Geest is een oneindigheidswerkelijkheid buiten ruimte en tijd. De eeuwigheid van geest is dus ook buiten de tijd, buiten het peilloos scheppingsveld, buiten het zintuiglijk waarneembare geschapene. Een vonk van de geest ligt in ons maar dat is geen garantie voor geestwerking in ons.
Als godenzonen, als werkzame geestvonken, kunnen we de werking van geest in ons mogelijk maken: de vorm van tijdruimte laten ‘versterven’ in een nieuw bewustzijn naar de maatstaven van de geest. Die godenzoon wordt dan een manas, een geestelijk denker. De rede correspondeert met de geest door een werkzame pinealis. Deze rede kan schouwen in het licht der eeuwigheid (sub speci aeternitas). Geest laat zich beleven in een ideaal samengaan van eenheid, vrijheid en liefde in het bewustzijn van een godenzoon.
[3] De Factor Manas, kaart VI, de Zeventallige Zonnekaart, bl 293 van Een verhandeling over Kosmisch Vuur van Alice A. Bailey, Nederlandse vertaling, 1973, Servire Wassenaar.
Het goddelijk Zevental vanuit de Triade komt overeen met de drie zevenkringen uit Dei Gloria Intacta: de zevenkring van Saturnus (III), die van Uranus (I) en die van Neptunus (II). Voorts zijn de planeetketens en de bolstadia weergegeven.
De afbeelding illustreert hoe in het midden van Saturnus de relatie met de zevenkringen van Uranus en Neptunus ‘aangrijpt’. Hoe daar, in het midden van zijn driehoek, het zwaartepunt, een ‘poort’van de stofontwikkeling open ligt naar de zevenkringen van de ‘mysterieplaneten’ Uranus en Neptunus. Saturnus komt overeen met de gekristalliseerde stof ( de ‘grofstoffelijkheid’) de werkelijkheid van het stoflichaam. Uranus wordt wel de vernieuwer van het hart genoemd en neptunus die van het hoofd.
De drie zevenkringen Saturnus, Uranus en Neptunus komen aldus overeen met lichaam, ziel en geest, waarbij Uranus in het hart verbonden is met de Zon.
Zonder het openvouwen van de ‘kubus’ van en in de stofsfeer (Saturnus) is de eenheid van lichaam, ziel en geest voor de mens niet goed mogelijk.
