De veroorzaker is niets, het milieu is alles!
Claude Bernard (1813-1878)
Gezondheid is een labiel evenwicht. Het is de permanent gevoelige balans tussen behoudende en zich aanpassende krachten in onze alopenbaring. Zij maakt gebruik van de natuurlijke polariteit tussen behoudende, vasthoudende krachten en dynamische, vernieuwende en oplossende krachten.
Alleen in de wisselwerking van deze beide, elkaar in stand houdende en op basis van tijdelijkheid afwisselende tegenstellingen is een evolutie naar steeds gedifferentieerdere levensvormen en hogere bewustzijnsgebieden mogelijk.
Ondanks de nagenoeg grenzeloze veelheid en onderscheidenheid van uitingen die in het wisselende spel van tegengestelde krachten in ons universum existeren, blijft de harmonie in de kosmos overeind. De golfbewegingen van de tegengestelde polen houden het evenwicht in stand, omdat ze elkaar wederzijds aanvullen, elkaars voorwaarden vervullen, elkaar omarmen. In waarheid zijn ze op een hogere octaaf van leven, buiten tijd en ruimte, een eenheid. Ze komen dus uit een gemeenschappelijke wortel voort.
Polariteit en dualiteit
Ook ons leven wordt fundamenteel getekend door de polariteit: zonder inademing geen uitademing, zonder assimilatie geen loslaten; wij moeten slapen om weer actief en wakker te kunnen zijn; ons vegetatieve zenuwstelsel stuurt alle leven-bepalende functies ritmisch over de aanvurende, activerende sympathicus en de stabiliserende, kracht-herstellende parasympathicus. Zo kunnen we in het wisselende spel van prestatie en ontspanning, ons leven in gezonde harmonie in stand houden.
Ziekte is de uitdrukking van een disharmonie in ons bioritme. De balans tussen prestatie en ontspanning, tussen opname van voeding en loslaten, tussen beweging en rust, tussen bewust werken naar buiten toe, en zelfreflectie naar binnen toe, is verstoord. Voor de leven brengende harmonie in het bonte wisselende levensspel staat de juiste maat garant. We leven in een tijdsperiode waarin de materiële wetenschap enorme technische mogelijkheden heeft geschapen; dit zogenaamde voortschrijden geschiedt schijnbaar onophoudelijk in een spiraal zonder einde, waarbij de rechte maat in de trotse werveling van nieuwe verworvenheden veronachtzaamd wordt.
Als er, met de wens tot voortschrijdende groei op alle niveaus van het bestaan, slechts één pool van het spanningsveld van het leven benadrukt wordt, roepen we een overduidelijke disharmonie op in het totale planetaire levensveld, die alleen door radicale omwentelingen en wereldwijde catastrofes kan worden hersteld.
Zo wordt het aan de tijd overgelaten om te begrijpen dat wij zelf de veroorzakers zijn van de huidige planetaire misstanden, op ecologisch, sociaal, maatschappelijk en gezondheidsgebied. Het tijdperk van het antropoceen
Dus overal waar de mens een verstoring veroorzaakt in het komen en gaan van de polaire krachten die al het leven in ons universum aansturen, omdat hij zich alleen maar op één pool richt, roept hij een gewelddadige correctie op, zodat het door hem verstoorde evenwicht zich kan herstellen.
Er is een “geestelijk geschenk”, dat aan iedere menselijke, onsterfelijke ziel, als bezinningsmogelijkheid is meegegeven. Het komt aan het licht in de vorm van deugden als matiging, moed, gerechtigheid, barmhartigheid, geloof, in de zin van oer-vertrouwen, hoop als onverwoestbare troost, en allesomvattende liefde. Als we deze zuivere attributen in ons meedragen, ons erop bezinnen, dan zijn wij een levende voedingsbodem voor een harmonisch, gezond samenwerkend en empathisch mensengeslacht.
Als door het ego beheerste persoonlijkheden kunnen wij deze, door zelf-vergetelheid bepaalde deugden niet zonder meer in onze levenssfeer overdragen. Het ego misbruikte ze voor zijn zelfzuchtige doeleinden, splitst ze af uit hun alles omvattende eenheid in de ik-gerichte afzondering en laat ze zo vervallen tot dualiteiten. Zo ontstaan door de mensen misstanden als onmatigheid, lafheid, nijd, wreedheid, jaloersheid, woede en haat. Daardoor verandert de polariteit in een dualiteit. In zulke dualiteiten vinden we onverenigbare tegenstellingen, die vijandig tegenover elkaar staan en elkaar wederzijds bestrijden, in plaats van elkaar aan te vullen. Ze roepen een eeuwige tweestrijd en oorlogszuchtige handelingen op en vergiftigen de menselijke zienswijze. Dat is de reden waarom onze biosfeer, ons bewustzijnsveld en ons innerlijk milieu fundamenteel ziek zijn.
Het “milieu”
De Franse arts, farmaceut en experimenteel-fysioloog Claude Bernard verstond onder milieu niet een door hygiënische normen bepaalde omgeving, maar de kwaliteit van onze mentaliteit, onze gevoelens, ons willen, die voor de harmonische regulering van onze fysische existentie kan zorgen.
Hoe vinden we de weg naar een harmonische levensordening? Als we leren de natuurlijke wisselingen van de polariteiten te accepteren en die niet door onze eigenbelangen uit het evenwicht te brengen.
De dualiteit is niet uit de kosmische wet van harmonie voortgekomen. Zij is ontstaan door de aanmatiging van zichzelf verheerlijkende mensen om zuivere zielenattributen aan de macht van hun ego te onderwerpen. Zij kan alleen door een louterende zelfkennis en zelfoverwinning geheeld worden, waardoor tegelijkertijd het weer ontwaken van het in principe in de mens aanwezige hogere zielenniveau wordt ervaren.
Het ego met zijn zichzelf verheerlijkende materialistische verstandslogica moet bereid zijn als trouwe dienaar van de onsterfelijke ziel, volgens haar intuïtie en ingeboren deugden te leven.
Omdat gelijk altijd gelijk aantrekt, hoeft het ons niet te verbazen dat wij zelf de deuren geopend hebben voor krachten en hun stoffelijke dragers die op een parasitaire manier onze organismen aangrijpen en zich daar genadeloos expansief en verstorend manifesteren.
Globalisering in de zin van een alverbondenheid onder de mensen op het zielenniveau kan een gezonde harmonie voor het mensheidsorganisme betekenen. Dat wat wij nu als globalisering aanduiden, is een uit een puur materialistische mentaliteit ontstane levensimpuls, waardoor de enkelingen en machtigen zich op kosten van anderen verrijken en hun macht gebruiken tot verdere uitbuiting.
De door dit gedrag geïnitieerde werkingen halen de mensheid in, om haar een nieuwe kans op inzicht te bieden.
In de taoïstische gezondheidsleer zegt men: “Een indringer te doden, betekent nog niet alle deuren voor hem te sluiten.”
De beste manier om ziekten te behandelen, is ze te voorkomen. Daarvoor moet men de oorzaken ervan kennen. Welnu, de oorzaak van ons fundamentele ziekzijn en evenzeer de disbalans in de biosfeer van onze planeet ligt alleen bij ons mensen.
De door ons geschapen onbalansen voeren in de kosmische en planetaire omgeving en evenzo in onze binnenwereld tot een disharmonie, die zich op energetisch en stoffelijk niveau manifesteert. Het terrein van onze biosfeer en het morfogenetische veld van onze planeet, uit de krachten waarvan onze werkelijkheid van morgen gestalte zal aannemen, bevinden zich in een heilloze onevenwichtigheid. Het is een wisselend spel tussen ons en het ‘milieu’, een voedingsbodem waarop ziektekiemen en epidemieën gedijen.
Het zijn niet de microben die uiteindelijk onze ziekten tevoorschijn roepen, het is het zieke milieu en onze zelfgeschapen gesteldheid die ons ziek laat worden en de deuren opent voor het verstorende werk van microben.
Hoe groter de chaos in ons innerlijk, des te makkelijker kunnen wij van buitenaf bevochten worden. En dat geldt evenzo voor onze planetaire levenssfeer.
Auto-agressie
Auto-immuunziekten ontstaan, als een autonoom organisme rebelleert tegen zijn eigen eiwitbouwstenen en ze begint te verstoren.
Wij weten dat deze ziekten niet te genezen zijn zolang dit zelfverstoringsproces in stand blijft.
Is het niet zo dat het organisme ‘mensheid’ zich ten opzichte van zijn planeet buitensporig auto-agressief gedraagt?
De huidige wereldwijde gezondheidscrisis biedt ons een immens leermoment. Vanuit dit perspectief kunnen we de crisis als een geschenk beschouwen, dat ons de mogelijkheid biedt om de werkelijke samenhang op een hoger niveau te erkennen. Daarmee worden ons leven en onze ontwikkeling tot vervolmaking gestuwd.
De enige kans om van onze fundamentele ziekte te genezen, bestaat daaruit dat we de wetten van harmonie in onze kosmos en tegelijk in onze microkosmos onder ogen zien, hun spel van wisseling aanvaarden en daarmee een gezonde voedingsbodem toebereiden voor een opwaartse ontwikkeling van ons bewustzijn, een vrijwillig meewerken aan de scheppingsorde voor toekomstig leven.
Bij de huidige beproeving wordt ons ook een zegenrijke hand gereikt.
