Poniższy tekst został odczytany podczas wydarzenia o nazwie „24 medytacja dla Ziemi” w Tuluzie. Akcja ta, która przebiegała również w innych miastach na całym świecie, miała na celu przypomnienie ludziom o świętej naturze Ziemi i nakłonienie osób rządzących światem do wdrożenia w życie tego nowego podejścia.
„Pewnego dnia podeszło do mnie dziecko i zapytało:
– Czy kiedy dorosnę, będę mógł mieszkać tam, gdzie chcę?
– Oczywiście, że tak – odpowiedziałem. Ziemia nie jest niczyją własnością. Każdy ma prawo odkrywać jej piękno i zamieszkać tam, gdzie chce. Gdy jednak wypowiadałem te słowa, zastanawiałem się, czy to rzeczywiście jest prawda. Pomyślałem, że istnieje na Ziemi wiele miejsc, które nie nadają się do życia.
Konflikty, geopolityka, niszczenie ekosystemów, gospodarka rabunkowa, zanieczyszczenie środowiska i zmiany klimatyczne pozbawiły wielu ludzi poczucia bezpieczeństwa i wymusiły masowe fale emigracyjne, na niespotykaną dotąd skalę. Dziś nie możemy już powiedzieć dziecku: jesteś wolne i możesz udać się dokądkolwiek chcesz.
Ziemia stała się własnością, terenem prywatnym, w wielu przypadkach pożądanym i odebranym lub opuszczonym.
Czy jednak Ziemia należy do nas? Czy jest spiżarnią ludzkości? Jak postrzegamy miejsce, w którym żyjemy?
Niebieska planeta (miejmy nadzieję, że nie stanie się nigdy szarą planetą) jest żywym organizmem. Jest obdarzona wrażliwością, zakończeniami nerwowymi, płynami ustrojowymi, płucami, magnetycznym i bijącym sercem; jest żywym ciałem. Oddycha, porusza się, daje życie i w pełni podtrzymuje nasze istnienie. Kim bylibyśmy bez niej?
Kto nas karmi? Kto nas gości? Kto nas chroni przed kosmicznym promieniowaniem? Kto tworzy nam przestrzeń do życia, rozwoju i powstawania cywilizacji? Wszystkie nasze przedsięwzięcia, z wysyłaniem sond kosmicznych w najdalsze zakątki wszechświata włącznie, możliwe są w stu procentach dzięki Ziemi. Ziemia jest naszą siostrą.
Czy jesteśmy ulepieni z innej gliny? Atomy, z których składają się nasze ciała i te, które tworzą Ziemię, pochodzą od tych samych gwiazd. Podstawowy materiał budulcowy wszystkich żywych organizmów – wodór, tlen, azot i węgiel – to gwiezdny pył. Wraz z naszą planetą dzielimy wspólne dziedzictwo. Ta atomowa jedność, wpisana nierozerwalnie w nasze organizmy, jest czymś więcej niż tylko danymi naukowymi. Ziemia i ludzkość to jedno. Nasze losy są ze sobą nierozłącznie związane. Dlatego nie możemy myśleć o przyszłości człowieka, w oderwaniu od Ziemi.
Idąc tym tropem, możemy ekstrapolować tę wizję na coś więcej niż tylko nasze zewnętrzne powłoki. Czy człowiek jest tylko ciałem? Lub tylko swoją psychiką? Nie. Jest on także istotą duchową, niosącą w swym sercu cząsteczkę światła, zarodek wiecznego życia. Skoro Ziemia i ludzkość stanowią jedność, to również nasza planeta musi posiadać wszystkie te wymiary. To jest Ziemia, lecz jest ona również niebiańską planetą, generującą w swym wewnętrznym Słońcu życie, które nie ma końca.
Życie jest święte.
Człowiek jest święty.
Święta jest Ziemia.
Tym, co potrzebujemy na nowo odkryć, jest nasze podejście do życia. Człowiek nosi w sobie wszystkie aspekty Ziemi. Dzięki świadomości, która nas ożywia, jesteśmy świadkami wspaniałości naszej planety.
Jam Jest Ziemią.
Jam Jest oceanami i dolinami.
Jam Jest niebo łaskoczącymi górami.
Jam Jest owiewającym lądy wiatrem i rzekami.
Jam Jest piaskiem, ziemią i skałami.
Jam Jest niebem, powietrzem i chmurami.
Jam Jest ogniem, który ogrzewa twe wnętrzności
Jam Jest kwiatami, tak pełnymi piękna i zwierzętami w ich różnorodności.
Jam Jest każdym człowiekiem, wszystkich czasów ludzkością.
Jam Jest Zorzą Polarną błogosławiącą nieba swą jasnością .
Jam Jest duszą świata, która gości i koi.
Jam Jest Światłem duszy twojej.
Jam Jest duchem życia, w twym sercu płonącym.
Jam Jest Matką Wszystkich Istot Żyjących.
Jam Jest Ziemią.”
