Otulę Cię jak kołdrą

Zbuduję Dom Boga

ze złotej Ducha rosy,

którą On o świcie

wplata w moje włosy,

którą kropla po kropli

oczyszcza me serce,

której perły wkłada

w ziemskie moje ręce.

Buduję Świątynię,

świętości schronienie,

do niebios wędruję

po świetliste tchnienie

i oddechu Boga

złote splatam kłosy,

a w kłosach tych ziarna

rozgwieżdżonej nocy.

Buduję Dom Światła

z marzeń sennych Duszy,

z cichych piór sokoła,

z tęsknoty poruszeń.

I Domem tym ciebie

jak kołdrą otulę,

żeby ukoiła

wszystkie twoje bóle.

Zbuduję Dom Boga

zmieszczę w nim świat cały,

w jego świętych ścianach

będą pracowały

świetliki i ważki,

kolibry i pszczoły,

będą wyzwalały

Światłość z łez padołu.