Endura

Endura

Cóż więc zostało, moc Tytanowa?

Ciszy kosmosu przestrzeń stalowa?

Kto we mnie myśli, spisuje słowa?

Kto czuje, widzi, dotyka Boga?

Kto nuci pieśni, kto słyszy drzewa?

Kosza owoców czeka jak chleba?

Kto pyta, sądzi, kto szuka chwały?

Kwiatu nadziei chwyta powaby?

Kto smutkiem serca swe wiersze pisze,

wiecznej radości liście kołysze?

Echem odbija się to pytanie,

nikomu słyszeć odpowiedź dane.

Bo kto usłyszy i kto odpowie,

gdy wszystkie głosy zamilkną w głowie?

Serce w pustynnej uśnie niemocy,

umrze dla ciemnej, bezkresnej nocy.

W blasku wieczności Słowo zakwita,

Stanę u Źródła, gdy nikt nie spyta…

 

Print Friendly, PDF & Email

Udostępnij ten artykuł

Informacje o wpisie

Data: 2 sierpnia, 2024
Autor: Chufu (Polska)
Zdjęcie: Obraz jaraquefotografia0 z Pixabay

Ilustracja: