Rośliny lecznicze i ich działanie
Od najwcześniejszych dni historii ludzkości rośliny lecznicze stosowano do zapobiegania i do uzdrawiania fizycznych objawów choroby. Od kilkudziesięciu lat leki ziołowe stosuje się również w psychologicznych sytuacjach kryzysowych, ponieważ mogą one wspierać i stymulować procesy transformacji. W związku z tym rodzą się pytania. Jaka jest relacja pomiędzy rośliną leczniczą a psychiką człowieka? Jaki jest związek pomiędzy sygnaturą (czyli zewnętrzną formą) rośliny a jej działaniem? Jakie zasady obecne w roślinach oddziałują na psychikę, a jakie na ciało człowieka? Aby odpowiedzieć na te pytania, musimy zrozumieć jaki jest związek pomiędzy duchem, duszą a ciałem w różnych królestwach natury.
Duch, dusza i ciało – informacja, energia i materia
Ducha, duszę i ciało można definiować na wiele różnych sposobów, w zależności od kontekstu. W niniejszym artykule odwołujemy się do hermetycznej, alchemicznej definicji, dotyczącej nie tylko człowieka, lecz wszystkich istot żywych i wszystkich rzeczy. Zgodnie z tą definicją, istnieje tyle rodzajów „ducha”, ile jest form życia, ponieważ duch oznacza ideę, plan i znaczenie, które jest podstawą rzeczy i wszystkich organizmów żywych. Dlatego wszystkie minerały, wszystkie gatunki roślin i zwierząt i wszyscy ludzie mają specyficznego, właściwego dla siebie ducha. Duch reprezentuje zatem indywidualny i niepowtarzalny aspekt danej rzeczy lub istoty żywej, wyrażający się przez jej ciało. Jednak pomiędzy duchem a ciałem istnieje zasada łącząca, która przejmuje od ducha formujące impulsy i przekazuje je ciału.
Trójcę tę możemy nazwać również informacją, energią i materią. Pod pojęciem informacji rozumiemy zasadę duchową, która chce przybrać jakąś formę i przez to nadaje materii określony kształt. Jednak, aby stworzyć formę, potrzebna jest energia. Oznacza to, że energia jest odpowiednikiem duszy, czyli zasady łączącej i pośredniczącej pomiędzy informacją (duchem) a materią (ciałem).
Czym różnią się od siebie duchy należące do różnych królestw natury?
Jak stwierdziliśmy wcześniej, każda forma życia charakteryzuje się specyficznym, właściwym dla siebie, duchem. Jeśli chcemy zrozumieć podobieństwa i różnice, występujące pomiędzy królestwami natury, musimy po pierwsze rozróżnić różne rodzaje ducha, a po drugie rozważyć do jakiego stopnia dany duch i dusza są zintegrowani z ciałem (obecni w nim.)
Człowiek jest jedyną żywą istotą na tej planecie posiadającą dwie duchowe zasady: ducha ludzkiego i ducha boskiego. W boskim duchu, obecnym w człowieku, zawarte są potencjalnie wszystkie cechy pierwotnej informacji, Logosu. Różnice pomiędzy ludźmi wynikają z odmiennej konfiguracji tych cech. Natomiast w duchu ludzkim, w grupowym duchu zwierząt, a także w archetypach roślin, nie wszystkie elementy Logosu są obecne, lecz tylko niektóre specyficzne cechy, które wysuwają się na pierwszy plan.
Świadomość i forma – stopień integracji ducha z ciałem
Od stopnia, w jakim duch zintegrowany jest z ciałem, zależy poziom świadomości danej istoty, a także rodzaj jej ciała i duszy. Zbadajmy w tym kontekście trzy królestwa: ludzi, zwierząt i roślin.
1. Człowiek
Zarówno dusza, jak i duch ludzki znajdują się w całości w ciele człowieka, dzięki czemu posiada on nie tylko świadomość, lecz także samoświadomość. Potrafi spojrzeć sam na siebie z zewnątrz, niczym obca osoba. Jak już wspomnieliśmy, w człowieku należy rozróżnić dwa rodzaje duszy i ducha: boski i ludzki. Duch ludzki składa się z trzech części. Pierwsza jego część jest wspólna dla wszystkich ludzi, ponieważ człowiek jest w swej biologicznej manifestacji wyższym gatunkiem zwierzęcia i – jak wszystkie zwierzęta, posiada ducha grupowego, który reguluje jego funkcjonowanie oraz dba o to, by przetrwał.
Druga część ludzkiego ducha składa się z osobistych doświadczeń, wglądów i koncepcji moralnych danej osoby. Trzecia część zaś składa się z esencji doświadczeń prenatalnych.
Pierwsze dwie części ducha ludzkiego uważa się zazwyczaj za ludzkie „ja”, a trzecią część za podświadomość.
Duch boski natomiast decyduje o indywidualności i wyjątkowości danego człowieka. Problem polega na tym, że na obecnym etapie rozwoju człowieka, nie dysponuje on jeszcze odpowiednim ciałem, poprzez które ten duch mógłby się wyrażać. Dlatego duch boski wysyła swoje impulsy do naturalnej duszy ludzkiej, co sprawia, że znajduje się w niej mnóstwo przeciwstawnych impulsów.
Dlaczego powoduje to problem? Duch boski i duch ludzki oddziałują z zupełnie innych wymiarów. Zadaniem ducha ludzkiego jest zachowanie i optymalizacja funkcjonowania organizmu człowieka w czasie i przestrzeni. Duch boski zaś działa spoza czasu i przestrzeni. Świadomość naturalna wiąże się ściśle z energią i materią i dlatego jest ograniczona przez czas i przestrzeń. Świadomość duchowa jednak jest nieograniczona, ponieważ ma swoje źródło w czystej informacji, która nie ma ani materialnego, ani energetycznego nośnika.
Gdy to, co ograniczone miesza się z tym, co nieograniczone, pojawia się napięcie i konflikt. Jego przyczyną nie jest ani świadomość naturalna, ani duchowa, lecz ich pomieszanie. Z połączenia zasad duchowych i naturalnych rodzą się trzy podstawowe pokusy, będące przyczyną absolutnie wszystkich konfliktów wewnętrznych i międzyludzkich. Te pokusy to:
– nadmierne dążenie do posiadania
– nadmierne dążenie do uznania i chwały,
– nadmierne dążenie do władzy.
Dążenie do posiadania, uznania i władzy nie stanowi samo w sobie problemu, ponieważ te trzy elementy są niezbędne naturalnej istocie. Jedynie ich nadmiar powoduje tak dobrze nam znane problemy związane z przemocą i złem. Nadmiar pojawia się wtedy, gdy ograniczona czasem i przestrzenią świadomość naturalna usiłuje urzeczywistnić impulsy wypływające z ukrytej sfery świadomości, pochodzącej spoza czasu i przestrzeni. W ten sposób egocentryzm, który jest niezbędny do naszego przetrwania, staje się hipertroficzny (przerośnięty) i prowadzi do psychologicznej, społecznej i ekologicznej katastrofy.
2. Zwierzęta
U zwierząt dusza jest w mniejszym lub większym stopniu zintegrowana z ciałem. Dlatego świadomość, zwłaszcza wyższych zwierząt, składa się nie tylko z instynktów, lecz także z uczuć i prostych, konkretnych procesów myślowych. Ich duch, zwany także duchem grupowym, nie znajduje się w ich ciałach, lecz na zewnątrz nich i obejmuje wszystkie zwierzęta tego samego gatunku. Dlatego zwierzęta należące do jednego gatunku nie są tak zindywidualizowane jak ludzie, lecz tworzą wspólnie jakby jedną istotę. Istnieją tu wyjątki, jak np. niektóre zwierzęta domowe, u których może się wykształcić pewien ograniczony indywidualizm, niepochodzący od nich samych, lecz od opiekuna, który przekazał im swoje cechy. Duch grupowy kształtuje ciało fizyczne i decyduje o cechach zachowania, charakterystycznych dla danego gatunku.
3. Rośliny
Duchowa zasada roślin oddziałuje na ich organizm z zewnątrz i nadaje mu kształt. Jest ona nazywana archetypem lub esencją rośliny i koresponduje z konkretną konstelacją kosmiczną. Podczas kiełkowania nasion w wilgotnej ziemi, materiał genetyczny rośliny, jej DNA, koncentruje się na odpowiedniej konstelacji kosmicznej i w ten sposób tworzy się subtelna więź energetyczna pomiędzy rośliną a jej archetypem. Owa więź łączy roślinę z jej archetypem przez całe życie, dlatego można ją nazwać duszą rośliny. Gdy powstaje roślina, zarówno archetyp, jak i informacja genetyczna (DNA) ściśle ze sobą współpracują.
Jaka jest różnica pomiędzy funkcją DNA a archetypu rośliny? DNA zawiera informację genetyczną, niezbędną do powstania wszystkich substancji, wpływających na metabolizm i budowę rośliny, a archetyp „tworzy” z tych substancji zewnętrzną formę rośliny. Zatem o zewnętrznej formie rośliny nie decyduje informacja genetyczna, jak głosi nauka, lecz archetyp. Dlatego staje się jasne, że archetyp rośliny leczniczej, czyli jej esencja, wyraża się w jej formie fizycznej, czyli w jej sygnaturze. Z tego powodu możemy dowiedzieć się o sposobie, w jaki roślina oddziałuje na duszę i ducha ludzkiego, na podstawie jej sygnatury. W drugiej części artykułu opiszemy przykład związku pomiędzy esencją rośliny a jej sygnaturą. Dzięki temu będziemy mogli odkryć korelację pomiędzy sygnaturą rośliny a ludzkim duchem, przez co lecznicze właściwości rośliny staną się dla nas jasne.
