Rozwój duchowy duszy ludu celtyckiego – część 13
Filidowie, których można określić jako bardów i proroków, byli kapłanami składającymi ofiary i przyrodnikami, którzy wiedzieli dużo o roślinach, ziołach i ciałach niebieskich. Nie różnili się zbytnio od druidów i bardów.
W swej społeczności pełnili rolę jasnowidzów lub wróży, więc musieli wznosić swoją świadomość na wyższy poziom. Ekstazy, w którą wchodzili, nie należy porównywać z ekstazą szamanów ludów arktycznych północnej Europy i Azji. Filidowie przejawiali większe zainteresowanie wolą Bożą i próbowali zgłębiać ją na różne sposoby.
Byli również naukowcami i przyrodnikami, ale był to raczej efekt uboczny ich badań nad wolą Bożą.
Badali zjawiska na niebie, aby czynić przygotowania do składania ofiar. Nów lub pełnia Księżyca były najbardziej odpowiednim czasem. Złożenie ofiary we właściwym momencie wymagało wielu prac przygotowawczych, za które odpowiedzialnych było kilku kapłanów. Było to niewątpliwie skomplikowane zadanie.
Powszechnie przyjmuje się, że będąc w transie, galijscy Filidowie słyszeli głos Boga i że ich przepowiednie oraz nauki ubrane były w poetycki język.
Funkcja tych natchnionych wieszczy była dla Celtów niezwykle ważna.
Jak widzimy, klasa kapłanów była u Celtów bardzo rozbudowana i dzieliła się na grupy pełniące różne funkcje. Filidowie stanowili zamkniętą społeczność, która zajmowała się również genealogią i prawem, chociaż ostateczna jurysdykcja należała do króla. W ten sposób wyglądał wymiar sprawiedliwości w czasach przedchrześcijańskich. Filidowie zajmowali się interpretacją i omawianiem prawa. W odległej przeszłości wróżyli z lotu ptaków i przepowiadali przyszłość na podstawie złożonych ofiar .W późniejszych czasach występowali raczej jako poeci i twórcy prześmiewczych i pochwalnych pieśni, które wywierały szczególny magiczny wpływ na ludzi, dla których śpiewali. Ich aktywność przypomina pracę bardów.
Magia Filipów rozciągała się także na zjawiska naturalne: potrafili obniżać lub podnosić poziom wody w jeziorach i rzekach, co sprawiało, że cieszyli się szacunkiem swojej społeczności.
