(Terug naar deel 3)
We schreven deze teksten voor twee podcasts van bijna een half uur [1] [2]. Dat is lang niet genoeg voor dit onderwerp. En toch is het meer dan genoeg om je er door te laten raken. Dat is wat we wilden. Een aanraking mogelijk maken waardoor we voor deze drempel kunnen staan, voor deze poort en ons openstellen voor het mysterie ervan.
Op elk moment – in het hier en nu – kunnen we een mysterieus veranderingsproces ervaren: dagelijks sterven en herboren worden.
In een wijziging van een citaat van Angelus Silesius kunnen we stellen:
Hij die sterft voordat hij sterft, sterft niet wanneer hij sterft.
We kunnen dit “sterven voordat we sterven” leren. Het is het kenmerk van een bevrijdend pad. We kennen het
opkomen, bloeien en verzinken
dat keer op keer terugkeert. Het is een cyclus – zeker – en toch is het een levenswiel, een prachtig groot geheel waarin de mens zijn plaats heeft; en waarin hij de kans krijgt om te groeien – niet alleen uiterlijk, maar vooral ook van binnen.
We kunnen dit levenswiel vanuit een metaperspectief zien, omdat er een spiritueel principe aan het werk is in ons wezen dat buiten de tijd leeft. Door ons leven hier met al zijn ervaringen groeit ons bewustzijn en hebben we de mogelijkheid om in contact te komen met dit eeuwigheidsprincipe.
Dit geeft de dood een nieuwe betekenis en dimensie. Het besef en de zekerheid dat er een continuïteit van zijn is die boven ons uitgaat van wat we hier als leven ervaren.
Novalis zegt:
Waar gaan we heen?
Altijd thuis.
Met deze zekerheid kan ik mijn weg vervolgen, blij en met een gevoel van vrij te zijn. Ik stap over drempels, tijdens het leven – en dan over de laatste die er is voor dit leven. En dat gebeurt in diep vertrouwen, want we worden opgetild als onderdeel van de eeuwige stroom van leven en bewustzijn.
Die Blätter fallen, fallen wie von weit,
als welkten in den Himmeln ferne Gärten;
sie fallen mit verneinender Gebärde.
Und in den Nächten fällt die schwere Erde
aus allen Sternen in die Einsamkeit.
Wir alle fallen. Diese Hand da fällt.
Und sieh dir andere an: es ist in allen.
Und doch ist Einer, welcher dieses Fallen
unendlich sanft in seinen Händen hält.
Rainer Maria Rilke
Bronnen:
[1] Podcast Sterben am Rande der Zeit – Teil 1
[2] Podcast Sterben am Rande der Zeit – Teil 2
