Jullie zijn echte vrienden hè? Ja, hij is echt mijn soulmate. Hé, waarom wordt hier een Engels woord gebruikt? Is het toch een beetje gênant om te zeggen: hij is een echte zielsvriend. Hebben we wel zo’n woord in het Nederlands?
Wat kun je allemaal voor benamingen plakken op een vriendschap? Er zijn gezamenlijke ervaringen/herinneringen/interesses/doelen, er is wederzijdse herkenning van gevoelens en denkbeelden, het is je bij elkaar thuis voelen, altijd een beroep op de ander kunnen doen, voor de ander klaar staan, voor de ander opkomen, ach we weten het allemaal wel. Een vriendschap kan groeien, maar je kunt ook in een vriendschap teleurgesteld worden. Als het geven en nemen niet meer met elkaar in evenwicht is, kan het zelfs tot een breuk komen.
Als kind begint het vaak met samen geheimen delen, samen een plechtige gelofte afleggen, er een schuilplek op na houden die je samen deelt en die verder niemand mag weten, en ook: samen ruzie maken en het weer goed maken. Kortom, intens op elkaar gefocust zijn.
Als je als volwassene daarop terugkijkt is er vaak heimwee, nostalgie: ach, het was mooi, maar het leven heeft zich heel anders ontwikkeld dan je toen dacht. Op een bepaald moment ben je begonnen je eigen vragen te stellen, je eigen zoektocht te ondernemen, en als de ander daar niet in mee gaat, dan groei je uit elkaar. Dat kan een pijnlijk proces zijn. Uiteindelijk zijn er geen raakvlakken meer, het verwatert, en je ontmoet weer nieuwe vrienden op basis van nieuwe interesses en ervaringen. Ja, dat is het leven, zeg je dan.
Maar soulmate, wat moet je dááronder verstaan? Een vriendschap op een gezamenlijke zielebasis, wat is dat? Stel je bent intensief bezig met de waaromvragen: waarom dit leven, waarom mijn leven, wat is de bedoeling? En tijdens die zoektocht ontmoet je een ander, of anderen, die daar ook mee bezig zijn, waar je herkenning vindt. Je komt tot het inzicht dat het niet gaat om het ik, om jouw ik, maar om de eeuwige zielekern in je hart. Wat een vreugde als je ontdekt dat een ander, of meerdere anderen, hier ook zo naar kijken. Je staat niet alleen, je bent omringd door zielsverwanten. Er is een gezamenlijke subtiele trilling van het hart, een gezamenlijk zielsverlangen, een gezamenlijk hoger doel.
Begint dit idee steeds meer vorm te krijgen, begin je elkaar daarin steeds meer te vinden, dan gaat dit veel verder dan van dezelfde muziek genieten, of van dezelfde natuur, of literatuur, of wat dan ook. Het is veel subtieler. Het is een overeenkomend innerlijk weten naar hetzelfde hoge zielendoel te streven, en ook, te weten dat je dat doel alleen gezamenlijk dichterbij kunt brengen.
Dan word je soulmates. Je gaat proberen elkaar te ontmoeten op basis van dat groeiende zielebeginsel. Op basis van het weten allemaal op weg te zijn, allemaal fouten te maken, het ik nog lang niet overwonnen te hebben.
Je probeert die ik-krachten (in jezelf en in de ander) niet de overhand te laten krijgen, maar steeds weer terug te keren naar de stilte in je hart, te luisteren naar de stille stem van de ziel, in jou en in de ander. Op dat subtiele trillingsniveau ben je één, dat kan niet anders. De verschillen vallen weg. Je bent soulmates.
