Zie de waarheid en ken haar!
In het Evangelie van Philippus staat:
Zolang de wortel van het kwaad verborgen blijft, is zij sterk. Wordt zij echter herkend, dan lost ze op. Wordt ze zichtbaar, dan verdwijnt ze (…)
De bijl is er niet om af te kappen. Wat afgekapt wordt, groeit opnieuw aan.(…)
De wortel van het kwaad (…)
wordt uitgerukt als wij die herkennen. Herkennen wij hem niet dan woekert hij verder in ons. [1]
Voor de in ons geplande ontplooiing van het bewustzijn moeten wij – zoals Jezus Christus – opstijgen en afdalen (‘Afgedaald in het rijk van de dood, opgestaan ten derden dage…‘). Het is het centrale christelijke heilsgeheim dat aan de opstanding (anastasis) van Jezus een afdalen (katabasis) in het dodenrijk vooraf moet gaan. Daarvoor hebben wij eerst een sterke binding met de lichtwereld nodig, een inademen van reine lichtether. Geladen met deze lichtkracht kunnen wij dan in het diepste diep afdalen, ‘onderduiken’, ‘te gronde gaan’.
In de ‘schijnwerper’ van het geestelijke licht wordt ons in onze ‘kelder’ een en ander van ons oerverleden getoond. Het wordt wakker in ons; niet alles in een keer, want dat zou ons volledig van ons stuk brengen, dat zouden we nooit kunnen verdragen. Steeds alleen een klein deel dat we op basis van onze eerdere lichtervaring kunnen verwerken.
We staan voor onze duistere dubbelganger, onze schaduw.
Verwerken, dat is: aanvaarden wat er is. Rouw bedrijven voor dat wat is gebeurd en in het onderbewustzijn opgeslagen, wat zich aan ons vertoont als een uitdrukking van de oerwonde. We staan in zekere mate voor ons schaduwbeeld. We staan aan de afgrond voor de duistere dubbelganger, onze tegenstander, onze schaduw. Deze schaduw kan echter veranderen. Als hij eenvoudigweg alleen maar gezien wordt, zonder hem aan de kant te willen zetten, kan hij tot een geweldig lichtpotentieel worden, een potentieel aan wijsheid.
In een rozenkruisrituaal wordt gesteld:
Zie de waarheid en aanvaard haar.
De waarheid overwint.
Door waarheid openen zich de godenpaden.
Door waarheid komt de trooster tot ons.
Door waarheid daalt de wijsheid in ons neer.
Na elke afdaling in de diepte van het onderbewustzijn voert de weg opnieuw omhoog en worden wij door het geestelijke licht gesterkt en van nieuwe kracht en inzicht voorzien. Zo kunnen we dan meteen nogmaals neerwaarts worden gevoerd naar onze ‘onderste pool’, naar nog meer en nog diepere lagen van de ‘oerwonde’, de oer-scheiding van het licht. Voor het voortschrijdend bewustzijn zijn dit niet langer alleen de individuele kwetsuren maar ook de collectieve patronen, de collectieve schaduw, die miljoenen oude wonden die de mensheid zichzelf in haar levensveld, de zo kwetsbare en van lijden vervulde aarde, heeft toegebracht.
Het geheim van de wortel, van de oergrond
Op een indrukwekkende manier beschrijft Satprem het essentiële geheim van de Indiase wijsheidsleraar Sri Aurobindo: Hoe dichter men de top nadert, hoe meer men de bodem raakt. Het bewustzijn breidt zich in beide richtingen uit.
De demarcatielijn van het bovenbewuste wijkt naar boven en die van het onderbewuste wijkt naar beneden. Alles wordt verlicht en uitgebreid, maar tevens gebundeld en geconcentreerd in een scherp en donker punt, dat steeds kritieker en urgenter wordt, als had men gedurende jaren en jaren – door het ganse leven heen – rond hetzelfde probleem gedraaid zonder het ooit werkelijk aan te raken. En plots staat het daar dan, gevangen op de bodem van de groeve en wentelt zich in het licht – alle boosheid van de wereld in één punt!
Het uur van het geheim nadert… Inderdaad is het een gouden wet, een onverzettelijke vooropstelling, die ons zowel opwaarts als neerwaarts trekt, naar de diepste gronden van het onderbewuste en het onbewuste tot op het springende punt, de gordiaanse knoop van leven en dood, van schaduw en licht, waarin het geheim op ons wacht. [2]
Mira Alfasse (de Moeder), de vrouw naast Sri Aurobindo, doet verslag van het onderzoek van dit ‘donkerste punt’:
Op de ruwste ondergrond van het onderbewuste, daar waar het het stugst, het nauwst en het beklemmendst is, stapte ik op een almachtige veer die mij in één klap naar buiten slingerde in een onmetelijkheid van vorm en grenzen, waar de zaden van een nieuwe wereld trillen. [3]
Satprem vat het geheim van het leven met de volgende woorden samen:
De schaduw en het licht, het goede en het kwaad bereiden de weg voor een goddelijke geboorte in de materie voor; de dag en de nacht voeden beiden het goddelijke kind. [4]
Hierin is de sleutel gelegen voor transformatie. Geestkracht vloeit – door ons – tot in het diepste diep van de materie. Geest doet – door ons – bewustzijn in de materie ontstaan. Wanneer wij de geboorte van het goddelijke kind in ons laten gebeuren, worden wij als mens in de mogelijkheid gesteld een droom te leven en te verwerkelijken. Wij worden tezelfdertijd de ‘altijd groene’ wereld-es en kunnen – rechtop staande in het midden van de kosmos – in de wereld, midden in de materie, een helende en zegenrijke invloed zijn en alle schepselen om ons heen bescherming en geborgenheid bieden.
Bronnen:
[1] Evangelie naar Philippus onderdeel van de Nag Hammadi geschriften, Ankh-Hermes
[2] Satprem Sri Aurobindo oder: Das Abenteuer des Bewusstseins [Het avontuur van het bewustzijn], Gladenbach 1991
[3] Mira Alfassa, geciteerd volgens Satprem a.a.O.
