De T of Tau is gevormd uit het cijfer zeven (7), het cijfer dat verwijst naar het goddelijke leven, het leven door de zevengeest, en (gamma), het symbool van de aarde (gaia). De Tau als symbool verenigt dus goddelijk en aards leven in zich.
Verwijder van het Ankh-symbool het bovenstuk en de tau blijft over. Men kan het interpreteren als de beginletter van de (bedwongen) typhon, dat wil zeggen de bevrijding van het kwaad, van ‘satan’.
Ook bij de druïden was het tau-kruis populair. De Tau gold bij hen als het symbool van de druïdische Jupiter. Hun tau-kruis bestond vaak uit een imposante eik, waarvan alle takken af waren gehaald, behalve twee heel grote. Die waren zodanig gesnoeid dat ze vanaf de kruin leken als twee horizontaal gesnoeide armen. Je leest ook dat de Tau in druïdische gebieden gebruikt werd om grenzen tussen verschillende religieuze bestuurseenheden af te bakenen.
Er bestaat ook een andere uitleg van dit tau-kruis, namelijk als fase in de ontwikkeling van de mensheid. De eerste fase kent nog geen kruis, maar slechts een paal, of fallusteken.
Het verwijst naar de ontwikkeling van het buikbewustzijn, het pure vruchtbaar zijn, waarbij het bewustzijn van de mens nog in het droomstadium verkeerde.
Daarna wordt de staak een T, een tau-kruis, als teken dat het gevoelsleven ontwaakt. Het is het ongelimiteerd begeren en die begeerte volgen, omdat de leiding nog ontbreekt.
De mens kan nog niet sturen. Wie kijkt naar het tau-kruis, zou zich daar een mens zonder hoofd bij kunnen voorstellen. Het kruispunt is het hart, de zetel van het gevoel.
Het kruis dat wij zo goed kennen, heeft wel een ‘hoofd’. Dit staat voor de ontwikkeling van het hoofdbewustzijn, het individuele, waarbij keuzes gemaakt kunnen worden. Het hoofd kan de begeerte beteugelen, of richten. De fase daarna is die van het ‘kruis met rozen’, waarbij de invloed van de ‘roos’ of de ‘lotus’ verankerd wordt in het menselijke hart.
