De klok en ‘timing’ in uw lichaam is niet de enige. Alles in de kosmos is zeer precies ‘getimed’ en de variatie in timing is onder meer afhankelijk van het niveau van de zwaartekracht. Meer en meer wetenschappers zien zwaartekracht als iets soortgelijks als magnetisme. In ieder geval zijn de regels van de correlatie tussen tijd en zwaartekracht overal in het zichtbare heelal hetzelfde. Zo nauwkeurig als onze innerlijke klok is, bij afname van zwaartekracht verandert ook de tijd en alle aan tijd gerelateerde processen.
Als we de biologische klok van ons lichaam nader bekijken, is die dus niet helemaal statisch. Ook weten we dat deze uit balans kan raken, bijvoorbeeld als we snel tussen verschillende tijdzones reizen. Het wordt ‘jetlag’ genoemd als verwijzing naar de meest voorkomende manier van reizen – per vliegtuig – die het effect veroorzaakt. Maar we kunnen al problemen met ons dag- en nachtritme krijgen als we naar een land reizen met een klein verschil in daglichturen van slechts twee of drie uur. Het sleutelelement hier is namelijk daglicht. De klok van ons lichaam heeft twee belangrijke factoren ter oriëntatie. De eerste is gebaseerd in onze genen, de tweede is het daglicht of het ritme tussen dag en nacht. Dus de aan- of afwezigheid van licht.
Je kunt je afvragen of er niet sprake is van een zekere tolerantie zonder dat dit ons leven echt beïnvloedt, aangezien bijvoorbeeld veel jongeren tot in de ochtend slapen, liever later opstaan en hun dag tot laat in de avond verlengen. We zien een soortgelijke voorkeur in landen met een warmer klimaat, omdat werken en leven in fel en heet zonlicht gedurende meerdere uren gewoon moeilijk haalbaar is. In essentie echter, als we kijken naar de neiging van ons lichaam om in balans te zijn, dan heeft het de voorkeur om als een Zwitsers uurwerk te functioneren, omdat dan alle biologische processen optimaal kunnen werken.
Wanneer we kijken naar het aspect van onze genen en het biochemisch evenwicht, zien we dat hormonen en chemische stoffen de grote rol van enabler, van het mogelijk maken van gerelateerde processen hebben. Stoffen als melatonine hangen nauw samen met de aan- of afwezigheid van licht en stellen ons in staat goed en voldoende lang te slapen. In alle culturen en tijdsperioden hebben mensen methoden ontwikkeld om dat deel van de evenwichtige-klokvergelijking ‘op het verkeerde been te zetten’. Dat doen we om uiteenlopende beweegredenen. We kunnen daarvoor een verscheidenheid aan roesmiddelen tot ons nemen. Laten we nog een paar voorbeelden verzamelen van variaties op dit evenwicht, de bijbehorende toleranties en hun functie en dan kijken of en hoe dit onderwerp een spirituele relevantie kan hebben.
Elke soort leven heeft ook een buffer om zijn eigen klok te beschermen, meestal met het oog op overleving. Het vertragen van de frequentie van de klok is iets wat veel vissen kunnen doen. Het doel kan zijn om in de winter in een meer te overleven door zich aan te passen aan vier graden Celsius, de temperatuur van het water met de hoogste dichtheid een daarom ontstaat er op de bodem van een meer een laag van water dat niet bevriest. Het is geen gemakkelijke truc voor deze vissen om dit voor elkaar te krijgen. Naast een lager stofwisselings- en hartritme worden ook antivriesstoffen aan het bloed toegevoegd, wat een intrigerend biologisch verschijnsel is.
Krokodillen kunnen het ritme van hun klok extreem vertragen, zodat zij tot zes uur achtereen kunnen overleven zonder adem te halen met een hartslag van slechts drie slagen per minuut. Zij kunnen ook een jaar of zelfs twee jaar zonder voedsel als dat nodig is. Wetenschappers zeggen dat dit de reden is waarom dit ras van dinosaurussen 65 miljoen jaar geleden de komeetinslag overleefde die toen het uitsterven van zo ongeveer negentig procent van alle leven op aarde als consequentie had.
Ook het menselijk lichaam is begiftigd met een overlevingsklok. Hij loopt en loopt; hij stopt niet als je een slechte dag hebt; hij loopt niet dubbel zo snel als je gelukkig bent. Het zorgt voor stabiliteit en een buffer, zodat je als mens alle ups en downs en alle variaties van het leven kunt doorleven. Waartoe?
Elke levensvorm leeft naar een doel, vernieuwing van het leven is zo’n doel. De elementen van stabiliteit in de tijd en in staat zijn om een verscheidenheid van omstandigheden te doorstaan zijn interactief met elkaar om tot het gewenste resultaat te komen en een doel in het leven te bereiken. Als we opnieuw naar voorbeelden kijken, wordt het gemakkelijker dit te begrijpen. Weer een ander vissoort – de Atlantische zalm – die op een bepaalde leeftijd een rivier opzwemt, dezelfde rivier waarin hij is geboren en die hij kan terugvinden, hoewel hij na zijn geboorte ongelofelijk ver gereisd heeft in de open oceaan. En dan sterft deze vis na een grote krachtinspanning – om zijn leven te geven voor een volgende generatie – zijn innerlijke, zeer precieze klok volgend, met daaraan gekoppeld zijn doel met een inbegrepen ‘timer’ voor elke essentiële periode van zijn leven. We weten dat de zalm sterft nadat hij de rivier is opgezwommen en zijn nakomelingen in staat heeft gesteld geboren te worden.
Maar waarom deze lange cirkel van leven in de oceaan? De strijd maakt deel uit van zijn ontwikkeling: zijn kracht en macht die hij in de loop van jaren zwemmend door de oceanen heeft ontwikkeld, is nodig om zijn doel te bereiken en de cirkel te voltooien. Als een organisme geen innerlijke klok zou hebben die synchroon loopt met de omgeving waarin het leeft, dan zou ook zijn doel niet ondersteund kunnen worden en zou zijn leven snel onmogelijk worden.
Mensen hebben ook doelperioden en wij kiezen zelf onze doelen, zo goed als we dit kunnen, tenminste. Om even bij het voorbeeld van zojuist te blijven, kennen ook wij een levensfase die biologisch gezien optimaal geschikt is om het leven dat in ons zit door te geven. Nu lukt dit niet altijd, maar ook als het lukt, sterven we normaliter niet nadat we dat gedaan hebben. We blijven bij ons nageslacht. Eén doel is het overleven van onze kinderen te verzekeren, maar ook om hun vaardigheden en inzichten bij te brengen en hen in staat te stellen hun eigen kijk op het leven en hun aandeel daarin te ontwikkelen – wat dat ook moge zijn.
Een langzaam afscheid nemend leven kan het leven van een volgende generatie nooit beheersen, alleen maar mogelijk maken. In ons geval leren onze kinderen vaak dingen die wij nooit hebben opgemerkt en zij leren die misschien uit bronnen waarvan wij het bestaan niet kenden. Onze kinderen zijn niet louter kopieën van de ons, ze zijn ietwat of grotendeels anders en zo erg zichzelf… en dus kunnen wij ook van hen leren. Heel veel zelfs.
Het leven heeft een prijs, maar geeft ook altijd iets terug. En als we het halen, als we onze doelen bereiken, is het nu om nieuw leven mogelijk te maken of iets anders, zijn we vervuld. De strijd kan beloond worden met de een of andere schepping, nieuwe perspectieven, nieuwe inzichten, grootsheid en dankbaarheid. Als we kijken naar wat ons het meest vervult, dan is het niet alleen het mogelijk maken van nieuw leven, maar misschien nog wel meer de diepte van onze relatie met anderen. De gevoelens die we delen, de gedachten die we uitwisselen, de inspiratie die we van elkaar krijgen …en enige ontdekking van wijsheid zou zeker een groot pluspunt zijn.
Er is ook een kanttekening bij, je zou kunnen zeggen: maar sommige mensen zijn schadelijk en negatief – hoe zit het met dat aspect? Inderdaad, wie het evenwicht vernietigt of verstoort en misschien het leven zelf, kan geen geluk en dankbaarheid veroorzaken. Alles heeft gevolgen. De meesten van ons begrijpen dit en kiezen dan ook verstandig. In een mensenleven zijn er vele keuzes die we moeten maken en pas achteraf leren we hoe wijs deze waren.
We kunnen niet oordelen over het doel van een andere soort en we kunnen niet oordelen over het doel van een andere persoon in het leven, maar we kunnen wel proberen het te begrijpen. Als we ons eigen doel of een ander doel vinden, kunnen we het niet altijd makkelijk aan iemand anders uitleggen. Dat komt omdat alleen wij onszelf van binnenuit ervaren en begrijpen, door welke ervaring uit eerste hand wij hebben ontdekt wie wij zijn en wat wij met ons leven willen doen. Kennis van buitenaf is indirect, het is niet zelf voelen en direct beleven. Wij hebben echter wel behoefte aan uitwisseling met anderen, hoe indirect ook. Wij willen dat anderen ons begrijpen en als wij merken dat wij daaraan toe zijn en ons begrip van de ander groeit, kan dat een grote vreugde of opluchting zijn.
Dit alles kost tijd en als alle intrigerende mechanismen om evenwicht te bewaren en ons in synchroniciteit met de tijd en onze planeet te houden niet goed zouden werken, zouden we het niet lang genoeg volhouden om ons doel te vinden.
In dit alles is de stabiliteit van ons fysieke lichaam en zijn innerlijke klok zo ontzettend belangrijk, omdat het elk aspect van ons bestaan ondersteunt. Als onze innerlijke klok van slag zou zijn, zouden we al snel niet meer goed kunnen slapen en ook niet meer echt wakker zijn. Onze zintuigen, ons hart en onze hersenen zouden ook niet goed meer werken. Hoe zouden we dan onze oriëntatie in het leven of onze relaties, die zo belangrijk voor ons zijn, kunnen behouden?
Ons eigen innerlijke en beste begrip van de wereld en het universum blijft echter van ons. Het is deel van ons leven en wij moeten de moed hebben en de kracht ontwikkelen om het op elke dag tot aan het einde van onze levensweg te testen. Ons begrip van de wereld stelt ons in staat nieuwe wegen te zoeken, te begrijpen wat onze mogelijkheden zijn en wat we wel en niet kunnen doen. We groeien in begrip, we twijfelen, we leren opnieuw. De resultaten in elke periode van ons leven vertellen ons of we het bij het juiste eind hebben en of we verder kunnen bouwen en ons plan kunnen verwezenlijken en een volgende bestemming kunnen bereiken.
Het pad, zeggen sommigen, is de bestemming. Vaak weten we ook niet precies wat onze volgende bestemming is …maar het pad zelf is er altijd. Net als de klok in ons die stabiliteit biedt, onthult het pad opties en laat zien wat echt is en wat een droom… en welke van onze dromen dus werkelijkheid zouden kunnen worden.
Op een dag zal de klok van ons lichaam stoppen en zullen we zien of er nog een andere klok en een ander universum is. Als dat zo is, dan zal het hoogstwaarschijnlijk bestaan in zijn eigen tijd en evenwicht om een pad mogelijk te maken naar een volgend doel.
